PMC

dyskusja

zgodnie z raportem z 2018 r.wydanym przez Centers for Disease Control and Prevention, reakcje miejscowe po szczepieniu obserwuje się w maksymalnie 80% podanych dawek szczepionki.1 chociaż większość z tych reakcji ma charakter łagodny, przemijający, skórny, rzadko mogą one również utrzymywać się i znacząco wpływać na jakość życia. SIRVA jest jednym z takich procesów, które mogą prowadzić do uporczywych zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego. SIRVA występuje jako ból barku i ograniczony ROM, który występuje po podaniu szczepionki do wstrzykiwań. W 2011 roku Instytut Medycyny ustalił, że dowody potwierdzają związek przyczynowy między podawaniem szczepionki a zapaleniem kaletki naramiennej.5

w 2017 r.SIRVA została włączona do programu Vaccine Injury Compensation Program (VICP), federalnego programu, który może zapewnić odszkodowanie osobom poszkodowanym przez niektóre szczepionki.Rozpoznanie SIRVA można rozważyć u pacjentów, którzy odczuwają ból w ciągu 48 godzin od podania szczepionki, nie odczuwali w wywiadzie bólu lub dysfunkcji chorego ramienia przed podaniem szczepionki i u których objawy ograniczały się do ramienia, w którym podano szczepionkę, gdzie nie stwierdzono innych nieprawidłowości wyjaśniających te objawy (np. zapalenie nerwu ramiennego, Inna neuropatia). Obecnie pacjenci z bólami pleców lub dolegliwościami układu mięśniowo-szkieletowego, które nie obejmują ramienia po szczepieniu naramiennym, nie spełniają kryteriów zgłaszania SIRVA w VICP.

dokładna częstość występowania lub częstość występowania SIRVA nie jest znana. W systematycznym przeglądzie literatury i bazy danych hiszpańskiego systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii w 2017 r. Martín Arias i współpracownicy odkryli 45 przypadków nowych, jednostronnych zaburzeń czynności barku bez towarzyszącej neuropatii lub chorób autoimmunologicznych po podaniu szczepionki. Odnotowali oni przewagę kobiet i mężczyzn (71,1% vs 28,9%) ze średnią wieku wynoszącą 53,6 lat (Przedział 22-89 lat). Większość przypadków wystąpiła po podaniu szczepionki przeciw grypie (62%); szczepionka przeciw pneumokokom była kolejną najczęstszą (13%).Uraz barku zgłaszano również po szczepionkach przeciw tężcowi i błonicy, wirusowi brodawczaka ludzkiego i wirusowi zapalenia wątroby typu A.4,7 w przeglądzie stwierdzono, że u wszystkich pacjentów wystąpił ból w ciągu pierwszego tygodnia po szczepieniu, przy czym większość (81%) odczuwała ból w ciągu pierwszych 24 godzin. Dwa przypadki Znalezione w Hiszpańskiej bazie danych miały początek bólu 2 miesiące po szczepieniu.Atanasoff i współpracownicy stwierdzili, że u 93% pacjentów ból pojawił się w ciągu 24 godzin od szczepienia, a u 54% zgłaszano natychmiastowy ból.

system zgłaszania zdarzeń niepożądanych (vaccine Adverse Event Reporting System, VAERS) śledzi zgłoszenia zaburzeń czynności barku po niektórych szczepieniach, ale system nie jest w stanie ustalić związku przyczynowego. Według raportu VAERS, w latach 2010-2016 odnotowano 1006 możliwych zgłoszeń zaburzeń czynności barku po inaktywowanym szczepieniu przeciw grypie (IIV) w porównaniu z szacowanymi 130 milionami dawek IIV podawanych w każdym sezonie grypy w USA.

Bodor i Montalvo postulowali, że antygen szczepionkowy przenika do przestrzeni maziowej barku, ponieważ bursa subdeltoidowa/subakromowa znajduje się zaledwie 0,8 do 1,6 cm poniżej powierzchni skóry u pacjentów ze zdrowym wskaźnikiem masy ciała.2 Atanasoff i współpracownicy wyjaśnili, że przeciwciała z poprzedniego szczepienia lub naturalnego zakażenia mogą następnie tworzyć kompleksy antygen-przeciwciało, tworząc długotrwałe miejscowe odpowiedzi immunologiczne i zapalne prowadzące do zapalenia kaletki lub zapalenia ścięgien.Martín Arias i współpracownicy wysunęli hipotezę, że nieprawidłowa technika iniekcji, w tym niewłaściwy kąt włożenia, nieprawidłowy typ/rozmiar igły i brak uwzględnienia cech fizycznych pacjenta były najbardziej prawdopodobnymi przyczynami SIRVA.

właściwe podanie szczepionki zapewnia, że szczepienia są dostarczane w sposób bezpieczny i skuteczny. Bezpieczne praktyki szczepień obejmują korzystanie z przeszkolonego personelu, który przechodzi kompleksowe, kompetencyjne szkolenie w zakresie podawania szczepionek.1 aspiracja przed wstrzyknięciem jest praktyką, która nie została w pełni oceniona. Biorąc pod uwagę fakt, że w dwóch rutynowo zalecanych miejscach podania szczepionki IM (mięsień naramienny u dorosłych lub mięsień vastus lateralis u niemowląt) brak jest dużych naczyń krwionośnych, praktyka aspiracji przed podaniem szczepionki IM nie jest obecnie konieczna.1 dodatkowe bezpieczne praktyki szczepień obejmują dobór odpowiedniej długości igły do penetracji mięśni oraz to, że punkty anatomiczne decydują o miejscu szczepienia.1 pomimo tego, w badaniu przeprowadzonym wśród 100 lekarzy połowa nie mogła wymienić żadnej struktury zagrożonej niewłaściwą techniką szczepienia naramiennego.

Cook i współpracownicy wykorzystali dane antropomorficzne do oceny możliwości uszkodzenia Bursy podkolanowej/podkolanowej i/lub nerwu pachowego.Na podstawie tych danych, zalecono bezpieczne podawanie szczepionki IM, stosując punkt środkowy mięśnia naramiennego znajdujący się w połowie drogi między akromionem a guzowatością mięśnia naramiennego z ramieniem uprowadzonym do 60°.10,11 w 46% przypadków SIRVA opisanych przez Atanasoffa i współpracowników, pacjenci zgłaszali, że szczepionka została podana „za dużo.”4 w badaniu zalecono również, aby klinicysta i pacjent byli w pozycji siedzącej, aby zapewnić właściwy kąt igły i lokalizację podania.U większości dorosłych do podawania szczepionki w mięsień naramienny odpowiednia jest 1-calowa igła; jednak u kobiet o masie ciała < 70 kg i u mężczyzn < 75 kg zaleca się stosowanie 5/8-calowej igły w celu uniknięcia obrażeń.7

Nasz 91-kilogramowy pacjent otrzymał odpowiednią szczepionkę za pomocą 1-calowej igły. Ponieważ odczuwał natychmiastowy ból, jest mało prawdopodobne, aby jego objawy były spowodowane procesem immunologicznym, ponieważ nie można oczekiwać, że nastąpi to natychmiast. Niewłaściwa lokalizacja podania szczepionki jest proponowanym mechanizmem urazu dla naszego pacjenta, choć nie można tego potwierdzić samą historią. Jego wcześniejsza historia urazu barku przeciwległego może stanowić czynnik zakłócający, ponieważ nie było możliwości wcześniejszego obrazowania barku dotkniętego szczepionką. Nie można całkowicie wykluczyć istniejącej wcześniej nieprawidłowości lub urazu barku i możliwe jest, że wcześniejszy uraz barku był nasilony po szczepieniu.