Poważnie Asian: Taro Root

wiele populacji świata je taro w taki czy inny sposób, więc nie ma nic z natury Azjatyckiego w tym tygodniu Składnik. Ale tutaj w USA, bardziej prawdopodobne niż nie, znajdujemy taro w azjatyckim preparacie, ponieważ nie zawsze mamy szeroki dostęp do kuchni afrykańskiej lub kultur oceanicznych i południowoamerykańskich, które również używają korzeni.

istnieje wiele odmian taro, korzenia wieloletniej rośliny o dużych, słoniowatych liściach. Niektóre są małe, okrągłe i owłosione, jak gryzonie, inne są większe i wydłużone, jak daikon. Wewnątrz ciało ma barwę od czystej bieli do kości słoniowej z smugami jasnofioletowymi.

Możesz myśleć, że dzięki obfitości ziemniaków, słodkich ziemniaków i squasha dostępnych jesienią i zimą, jesteś już zadowolony ze swojego repertuaru skrobiowego. Po co dodawać taro do tej listy, biorąc pod uwagę, że jego futrzasta brązowa powierzchnia jest rzeczywiście drażniąca dla naszej skóry? A jego surowe mięso jest lekko toksyczne? Co więcej, podobnie jak okra, mięso taro jest oślizgłe po ugotowaniu. Co prawda, taro nie jest najbardziej przyjaznym z jadalnych korzeni, ale jest warte wysiłku.

przekonam cię Dlaczego.

Tekstura taro jest niepodobna do innych warzyw korzeniowych lub squasha. Taro gotowane na parze lub na wolnym ogniu jest miękkie i prawie jak budyń, ale jednocześnie jędrne i suche. Jego złożony smak sprawia, że ziemniaki, w porównaniu, nie są tak interesujące do jedzenia. Choć często mówi się, że taro nie ma charakterystycznego smaku, większe odmiany mają lekko rybi, mięsisty smak, który jest wyjątkowy w rodzinie korzeni. Mniejsze odmiany taro, choć nie tak niezapomniane w smaku, mają przyjemną słodycz. Niezależnie od odmiany, korzeń ma miękką i łuszczącą się konsystencję, taką jak prażony japoński lub koreański słodki ziemniak, tylko z nieco mniejszą wilgotnością.

jako wytyczne traktuj taro jak ziemniak lub słodki ziemniak: duszony, duszony, smażony lub puree. Aby usunąć substancje drażniące ze skóry, należy nosić rękawiczki lub używać ręcznika podczas odcinania zewnętrznej warstwy. Aby ominąć chudość, najpierw spłucz kostki Taro, a następnie spłucz przed dodaniem ich do przepisu.

Jeśli często odwiedzasz kantońskie restauracje, taro pojawia się w różnych przygotowaniach: tłuczone i smażone w głębokim tłuszczu jako kulki z kluskami, gotowane na parze i wciskane w pikantne ciasta smażone na patelni oraz gotowane na parze w całych kostkach z mięsem i rybą. Wspólne danie na parze łączy taro z soczystymi kawałkami żeberka wieprzowego, marynowane w mieszance fermentowanej czarnej fasoli, pikantnej papryki jalapeno i odrobiny sosu sojowego lub sosu rybnego. Połączenie taro i wieprzowiny jest jednym z moich ulubionych w dim sum, tak bardzo, że marzę o więcej kawałków taro w misce.

przepis nie mógł być łatwiejszy do przygotowania z wyprzedzeniem. Kostki żeberka wieprzowego marynowane na noc z puree z czarnej fasoli i solą. Następnego dnia połącz parzone kawałki taro z marynowanymi żeberkami i paruj na dużym ogniu przez czterdzieści minut. Pod koniec gotowania skropić sosem sojowym lub sosem rybnym według własnych upodobań i udekorować obficie pokrojonym jalapeno.

podczas gdy pomysł na gotowane mięso nie zaostrza mojego apetytu, te kawałki wieprzowiny-soczyste, ale wciąż sprężyste ze względu na delikatne ciepło-są czymś wyjątkowym. Co najlepsze, kostki taro pochłaniają pozostały tłuszcz z żeber wieprzowych, jeszcze bardziej wydobywając mięsisty smak korzenia.

wszystkie produkty powiązane tutaj zostały niezależnie wybrane przez naszych redaktorów. Możemy zarabiać prowizję od zakupów, zgodnie z opisem w naszej polityce afiliacyjnej.