„to bardzo, bardzo zaawansowana Magia …”- Hermiona Granger o trudności i złożoności zaklęcia
Harry poznaje to zaklęcie od Remusa Lupina w „Harry Potter i Więzień Azkabanu”. Zdolność Harry ’ ego do rzucania cielesnego Patronusa na trzecim roku studiów magicznych pokazuje jego zdolność jako czarodzieja, ponieważ jest to bardzo zaawansowane zaklęcie, które uważa się za zbyt trudne dla nieletnich czarodziejów, w rzeczywistości wiele czarownic i czarodziejów nie jest w stanie wytworzyć żadnej formy Patronusa. Na piątym roku, kiedy Harry zabiera swoje Sowy, jego Charms examiner oferuje mu dodatkowy punkt, jeśli może stworzyć cielesnego Patronusa. Ocena punktowa lub literacka byłaby warta około 15% jego wszystkich ocen, więc osiągnięcie tego jednego uroku jest postrzegane jako dość cenne.
głównym celem Patronusa, jak wspomniano, jest obrona przed dementorami. Profesor Lupin tak to opisuje:”… rodzaj anty-Dementora-strażnika, który działa jako tarcza między Tobą a Dementorem.”I:” Patronus jest rodzajem pozytywnej siły, projekcją rzeczy, którymi żywi się Dementor-nadziei, szczęścia, pragnienia przetrwania-ale nie może odczuwać rozpaczy, tak jak prawdziwi ludzie, więc Dementorzy nie mogą jej skrzywdzić.”Przypuszczalnie Dementor, stwierdzając, że istota, która się z nim konfrontuje, nie cierpi tak jak człowiek, wycofuje się w zamieszaniu. W Harry Potter i Zakon Feniksa widzimy, że Patronus Harry ’ ego atakuje dementorów; chociaż Patronus może nie mieć fizycznego ciała, Dementor, będąc niewidomym, nie może tego zobaczyć, wszystko, co może wyczuć, to emocjonalny wielki piec, który atakuje go i wycofuje się, aby się uratować.
widzimy również, że Patronus jest używany jako zaklęcie sygnalizacyjne, gdy profesor Dumbledore wysyła Hagrida w Harry Potter i Czara Ognia, a także gdy Tonks wysyła Patronusa, aby wezwać kogoś z wewnątrz szkoły, aby otworzył bramy w Harry Potter i Książę Półkrwi. Według autora, użycie Patronusa jako urządzenia komunikacyjnego zostało zapoczątkowane przez Dumbledore ’ a i jest używane wyłącznie przez członków Zakonu Feniksa.
Patronus jest szeroko stosowany w Harrym Potterze i Insygniach śmierci, zarówno jako urządzenie komunikacyjne, ponieważ Zakon Feniksa jest teraz organizacją wyjętą spod prawa, jak i jako obrona przed dementorami, którzy wędrują po angielskiej wsi. W szczególności, Arthur Weasley używa go, aby ostrzec Harry ’ ego, w dniu jego urodzin, o jego rychłym przybyciu z ministrem magii. Następnego dnia Kingsley Shacklebolt wysyła swojego Patronusa, aby ostrzegł członków wesela Billa i Fleur, że Ministerstwo upadło; Artur wysyła Patronusa później tej nocy, aby powiedział Ronowi, Hermionie i Harry ’ emu, że rodzina Weasley jest cała. Widzimy również Patronusy używane jako obrona przed dementorami przez Harry ’ ego, Hermionę, Lunę Lovegood, Erniego Macmillana, Seamusa Finnigana i Dolores Umbridge. Widzimy Patronusa Aberfortha Dumbledore ’ a, kozła, gdy Trio wraca do Hogsmeade w Harry Potter i Insygnia Śmierci. W końcu dwukrotnie widzimy Patronusa Severusa Snape ’ a.
na kształt cielesnego Patronusa znacząco wpływa osobowość rzucającego. Harry jest jeleniem; Dumbledore jest feniksem; Patronus Tonksa, jak widać w Harrym Potterze i Księciu Półkrwi, jest „czymś dużym i włochatym” i najwyraźniej ostatnio się zmienił. Członkowie Armii Dumbledore ’ a są również, niektórzy z nich, w stanie wyczarować Patronusy przez ostatnią lekcję: na przykład Cho Chang jest Łabędziem, podczas gdy Hermiona jest wydrą. Wydarzenia życiowe mogą również zmienić kształt Patronusa; jak wspomniano, profesor Snape wspomina, że Patronus Tonksa się zmienił. Zmiana ta nastąpiła po śmierci Syriusza Blacka, a Harry początkowo uważa, że nowy Patronus Tonksa przybrał kształt psa Syriusza.
to z powodu tego związku między osobowością rzucającego a kształtem Patronusa może być również do pewnego stopnia używany jako identyfikacja czarodzieja. Harry jest identyfikowany, na przykład, przez swojego Patronusa w Hogsmeade; Śmierciożercy pilnujący jego powrotu do Hogsmeade postanawiają, że Harry przybył pod postacią Patronusa, którego używa do obrony przed dementorami, których po nim wysyłają. Jest to tylko słaba identyfikacja, ponieważ wielu czarodziejów może mieć to samo zwierzę Patronusa, a ponieważ nie wszyscy czarodzieje mogą skutecznie rzucić to zaklęcie; jest jednak mało prawdopodobne, aby czarodziej w przebraniu miał tego samego Patronusa, co czarodziej, którego próbuje podszyć się pod niego.
dosłowne tłumaczenie łacińskie: Pragnę mojego patrona.