Maya Angelou, która zmarła w środę w wieku 86 lat, była znana z wielu rzeczy przez całe życie: jej mądrość, jej aktorstwo, jej niestrudzony Aktywizm na rzecz Praw Obywatelskich. Ale bardziej niż cokolwiek innego, Angelou słynęła z pisania. Angelou jako płodna poetka i pamiętnikarka napisała przez całe życie ponad dwie dziesiątki książek i zbiorów (w tym dwie książki kucharskie).
pomimo skali jej twórczości, wiele z jej prac porusza powracające tematy: miłość, złamane serce, rodzina, rasa i feminizm. Jej książki zostały docenione przez krytyków i uwielbiane przez wielu czytelników; Oto niektóre z najbardziej znaczących dzieł.
I Know Why the Caged Bird Sings (1969)
pierwsza z siedmiu autobiograficznych prac, I Know Why the Caged Bird Sings to najbardziej znana i ceniona przez krytyków książka Angelou. Historia obejmuje wiele z jej dzieciństwa, śledząc młodą Mayę i jej starszego brata, gdy odbijają się od domu rodziców do babci iz powrotem. W całym pamiętniku Angelou zmaga się nie tylko z uczuciami chronicznego przesiedlenia, ale także z doświadczeniami z rasizmem, molestowaniem i gwałtem. Nominowany do National Book Award i uznany za jedną ze 100 najlepszych książek Non-Fiction wszech czasów (przez tego pisarza), Caged Bird był rewolucyjnym opisem tego, co znaczy być młodym, żeńskim i czarnym w Ameryce.
Just Give me a Cool Drink of Water 'fore i Diiie (1971)
pierwszy zbiór poezji Angelou, Just Give został napisany w dużej mierze przed opublikowaniem jej pierwszego pamiętnika, z wieloma wierszami pochodzącymi z tekstów piosenek. (Angelou pracowała jako piosenkarka w klubie nocnym w wieku dwudziestu lat.) Książka jest podzielona na dwie części: gdzie miłość jest krzykiem udręki zawiera wiersze o miłości, natomiast tuż przed końcem świata zawiera wiersze o przetrwaniu jako Afroamerykanin w białym społeczeństwie. Kolekcja stała się bestsellerem i była nominowana do Nagrody Pulitzera w 1972 roku.
the Heart of a Woman (1981)
w swoim czwartym pamiętniku Angelou opowiada o swoim życiu z lat 1957-1962, gdzie wraz z synem Guyem opuszcza Kalifornię, aby przenieść się do Nowego Jorku. Znajduje się wśród innych czarnoskórych artystów i pisarzy, czytając swoje prace w Harlem Writers Guild i biorąc udział w Ruchu Praw Obywatelskich. Opowiada również o zakochaniu się w południowoafrykańskiej bojowniczce o wolność, co doprowadziło ją do podróży do Londynu i Kairu, choć ostatecznie pamiętnik nie jest o związkach — chodzi o „podróż do jaźni.”Książka została pochwalona przez krytyków i — 16 lat po jej pierwszej publikacji-Oprah Winfrey wybrała serce jako wybór Klubu Książki Oprah, który umieścił ją na liście bestsellerów.
Wouldn 't Take Nothing for my Journey Now (1993)
pierwszy z trzech esejów, Wouldn’ t Take Nothing to zbiór autobiograficznych utworów i homilie, do których napisania Angelou została podobno zachęcona przez swoją przyjaciółkę Oprah Winfrey. Wraz z jej drugim zbiorem esejów, Even the Stars Look Lonesome, który został opublikowany cztery lata później, zbiory esejów zostały nazwane „Angelou’ s wisdom books” w New Yorker By Hilton.
Mama& ja& Mama (2013)
to, co stanie się ostatnią książką Angelou, było zarówno jej siódmym pamiętnikiem, jak i jedyną pracą, w której koncentruje się na swoich relacjach z matką. Mama opowiada wiele z materiałów znalezionych we wcześniejszych wspomnieniach Angelou, ale doskonali rolę matki w wydarzeniach z jej życia. Opisując porzucenie przez matkę Angelou jako małego dziecka, pamiętnik opisuje również ich ponowne zjednoczenie i pojednanie. Książka kończy się śmiercią matki, wraz z ostatnimi słowami Angelou do niej: „byłaś okropną matką małych dzieci, ale nigdy nie było nikogo większego niż Ty jako matka młodego dorosłego.”
skontaktuj się z nami pod adresem [email protected].