równanie Goldmana-Hodgkina-Katza i Graficzna analiza „load-line” przepływu jonowego przez zewnętrzne komórki włosowe

, podczas gdy „potencjał błonowy” komórki, która ma jednorodną strukturę włosową membrana i otaczające środowisko, które nie przepompowuje jonów elektrogenicznie (nie przepuszcza prądu netto przez membrany), można oszacować z równania napięcia Goldmana, równanie to jest nieodpowiednie dla innych komórek. W ślimaku ssaków do takich problematycznych komórek należą komórki prążka naczyniowego i komórki włosowe czuciowe narządu Cortiego. Nie tylko równanie napięcia Goldmana jest niewłaściwe, ale w komórkach asymetrycznych pojęcie pojedynczego „potencjału błonowego” jest mylące: różne napięcie przezbłonowe jest wymagane do określenia stanu elektrycznego każdego odcinka niejednorodnej błony komórkowej. W artykule przedstawiono graficzną „analizę liniową” prądów przepływających przez jedną z takich asymetrycznych komórek, zewnętrzne komórki włosowe narządu Cortiego. Podejście to jest niezwykle przydatne w omawianiu wpływu różnych manipulacji ślimakowych na potencjał elektryczny w komórkach włosowych, nawet bez szczegółowej wiedzy na temat przewodnictwa membranowego. W artykule omówiono, w jaki sposób zmodyfikowane równania Goldmana-Hodgkina-Katza można wykorzystać do opisu kanałów aktywowanych rozciąganiem, kanałów sterowanych napięciem, kanałów mediowanych ligandami oraz w jaki sposób połączenie tych kanałów i zewnątrzkomórkowych stężeń jonowych powinno wpływać na spoczynkowy potencjał wewnątrzkomórkowy komórki włosowej i spoczynkowy prąd transkomórkowy, jej prąd receptorowy i potencjał receptorowy oraz zewnątrzkomórkowy potencjał mikrofoniczny wokół tych komórek. Dwa inne zagadnienia to rola kanałów sterowanych napięciem w genetycznym określaniu potencjału błonowego oraz niewrażliwość komórek włosowych na zmiany pozakomórkowego stężenia potasu w pewnych warunkach.