po zniesieniu niewolnictwa w 1865 roku, południowe stany, gdzie żyło ponad 90 procent czarnoskórych Amerykanów, przyjęły sprawiedliwość kryminalną jako środek kontroli rasowej. Dyskryminujące „Czarne kody” doprowadziły do uwięzienia bezprecedensowej liczby czarnoskórych mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy zostali przywróceni do warunków niewolniczych poprzez przymusową pracę i systemy leasingu skazańców, które trwały długo w XX wieku.
prawo karne było również stosowane przeciwko protestującym przeciwko prawom cywilnym, którzy zostali potępieni jako „łamacze prawa” i stanęli w obliczu aresztowania, uwięzienia i brutalności policji. Te odważne kampanie przyniosły wiele zwycięstw, ale Polityka walki z nierównością rasową, w tym ustawa o Prawach Obywatelskich z 1964 r., Nie ukierunkowała wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, gdzie na wyniki nadal mają wpływ te same uprzedzenia rasowe i nierówności, które przenikają społeczeństwo amerykańskie. Masowe uwięzienie jest dziś dziedzictwem przeszłych nadużyć i nadal ogranicza możliwości w najbardziej narażonych społecznościach naszego narodu.
Stany Zjednoczone mają najwyższy na świecie wskaźnik uwięzienia; 2,3 miliona Amerykanów jest dziś w więzieniu. Podsycane obowiązkową Polityką” wojny z narkotykami „i” twardej przestępczości”, masowe uwięzienie ma wyraźny wpływ na rasę: 70 procent amerykańskich więźniów nie jest białych. Przeciętny Amerykanin ma 1 na 20 szans na uwięzienie w pewnym momencie swojego życia, ale ten wskaźnik jest znacznie wyższy dla Latynosów (1 na 6) i Afroamerykanów (więcej niż 1 na 3) niż dla białych mężczyzn (1 na 23). Uderzająco, 1 na 9 czarnych mężczyzn w wieku poniżej 25 lat żyje pod jakąś formą powściągliwej wolności: w więzieniu, w więzieniu, na warunkowym lub na warunkowym.