BrazilEdit
w 2008 roku została wydana nowa rezolucja ANVISA (Control Agency for Sanitary Vigilance), Rezolucja 96 z 17 grudnia, skupiająca się na reklamach leków. Pozwala to na bezpośrednią reklamę leków wydawanych bez recepty, z ograniczeniami dotyczącymi rodzaju leku oraz słów i obrazów, które mogą być używane, między innymi. Reklamy leków na receptę mogą pojawiać się tylko w czasopismach naukowych, medycznych lub medycznych.
Kanadaedit
Ustawa o Żywności i lekach zakazuje większości bezpośrednich reklam leków na receptę: wszystkie bezpośrednie reklamy leków były zabronione do 1978 roku, kiedy Health Canada zaczęło zezwalać na reklamy zawierające nazwy, ilości i ceny tylko, aby apteki mogły wyświetlać swoje ceny w celach porównawczych. W 2000 roku Health Canada przyjęło interpretację tego prawa pozwalającą na wyżej wymienione reklamy „przypominające” i „szukające pomocy”, chociaż amerykańskie” reklamy pełne produktów”, które wspominają o celu recepty, pozostają zabronione. Jeszcze w tym samym roku Health Canada orzekł, że parowanie podobnie tematycznych reklam przypominających i szukających pomocy było niezgodne z przepisami, ponieważ ich połączenie stanowiło pełną reklamę produktu.
Amerykańskie kanały telewizyjne i publikacje drukowane są często dystrybuowane w Kanadzie; nie istnieją żadne przepisy wymagające usunięcia lub zastąpienia z mediów pochodzenia amerykańskiego marketingu bezpośredniego nielegalnego na mocy prawa kanadyjskiego.
w 2014 roku profesor York University i lekarz dr Joel Lexchin, i University of British Columbia associate professor Barbara Mintzes, opublikowali badanie, które uwypukliło 10 przypadków DTC między 2000 i 2011 z „niezadowalającymi” odpowiedziami ze strony Health Canada. Stwierdzili, że stosowanie przez Health Canada tych przepisów „odpowiedzialności i przejrzystości”—bez publicznego rejestrowania skarg i egzekwowania poza mediami o niektórych ważnych sprawach, i nie ma dowodów na to, że Health Canada kiedykolwiek wydał grzywny za naruszenia. Podsumowując, stwierdzili, że ” od dtca stał się znany w USA. w połowie lat 90. kolejne rządy różnych ugrupowań politycznych w Kanadzie wykazały niezwykle konsekwentne zaangażowanie w nieegzekwowanie”.
EuropeEdit
w październiku 2002 r.Komisja Europejska głosowała przeciwko propozycji selektywnego zezwolenia na reklamowanie „informacji na temat edukacji o chorobach” w odniesieniu do AIDS, astmy i cukrzycy. Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności Parlamentu Europejskiego oceniła, że pomimo nalegań, by nie było inaczej ze względu na selektywny i kontrolowany charakter, nie można ufać przemysłowi farmaceutycznemu w dostarczaniu bezstronnych i bezstronnych informacji. Eurodeputowana Brytyjskiej Partii Pracy Catherine Stihler argumentowała, że wniosek jest „równym zboczem” w stosunku do USA.- stylowe praktyki reklamowe promujące drogie „cudowne leki”, i że ” nie chcemy, aby konsumenci siedzieli na kanapach bombardowani twardą sprzedażą wielkich firm farmaceutycznych w przerwie reklamowej między skrzyżowaniem a Coronation Street.”
Hong KongEdit
zgodnie z rozporządzeniem w sprawie niepożądanych reklam medycznych, reklama leków jest legalna tylko w przypadku” drobnych ” chorób, takich jak kaszel i przeziębienia, bóle głowy, niestrawność i inne. Reklamy mogą nie obejmować przedstawień leczenia, lekarzy lub dramatyzacji objawów.
Nowa Zelandiaedytuj
zgodnie z Ustawą o lekach z 1981 r. i regulowaną przez Kodeks reklamy produktów leczniczych i Kodeks samoregulacyjny przez branżową grupę leków Nowa Zelandia, Nowa Zelandia jest jednym z niewielu krajów obok Stanów Zjednoczonych, które zezwalają na bezpośrednią reklamę leków na receptę. Trwający przegląd ustawy mającej na celu opracowanie zamiennika, ustawy o produktach leczniczych, stanął w obliczu wysiłków lobbingowych na rzecz i przeciwko ciągłej legalności DTCA.
Wielka Brytaniaedit
materiały reklamowe skierowane do ogółu społeczeństwa nie mogą zawierać żadnych odniesień do leków wydawanych wyłącznie na receptę, pod warunkiem że nie są one przedstawiane jako wybór konsumenta. Strona główna witryny internetowej producenta leków stanowi również materiał reklamowy, a zatem nie może zawierać odniesień do produktów na receptę.
w 2005 r.podczas przesłuchania komisji ds. wyboru zdrowia, dyrektor generalny GlaxoSmithKline UK Eddie Gray stwierdził, że firma nie planuje lobbować na rzecz DTC w regionie, powołując się na dominujące postawy konsumentów wobec tej koncepcji.
Stany Zjednoczonedytuj
zgodnie z przepisami Food and Drug Administration (FDA), bezpośrednie reklamy reklamacji produktów dla leków na receptę muszą zawierać informacje na temat głównych skutków ubocznych i przeciwwskazań w głównej części, z „sprawiedliwą równowagą” w zakresie korzyści i ryzyka. O ile nie podano im „odpowiedniego przepisu” za pośrednictwem różnych punktów sprzedaży, reklamy muszą również zawierać „krótkie podsumowanie” wszystkich zagrożeń związanych z lekiem. W reklamach drukowanych w czasopismach podsumowanie To jest zazwyczaj podawane na drugiej stronie. Reklamy drukowane muszą zawierać standardowe powiadomienie, które instruuje pacjentów, aby zgłaszali negatywne skutki uboczne i zdarzenia niepożądane do programu MedWatch FDA. W reklamach prowadzonych w mediach, takich jak reklamy telewizyjne, zazwyczaj wymienia się tylko główne skutki uboczne, a reklama zawiera blurbs kierujące widzów do miejsca, w którym mogą uzyskać więcej informacji (wspomniane „krótkie podsumowanie”), na przykład na stronie internetowej lub aktualnym numerze magazynu. Jeśli lek podlega ostrzeżeniu FDA (co wskazuje na poważne ryzyko), Ostrzeżenie musi być powielane we wszystkich materiałach reklamowych, a reklamy przypominające o leku są zabronione.
jeśli reklama nie zawiera oświadczeń zdrowotnych, nie podlega jurysdykcji FDA, ale może być regulowana przez Federalną Komisję Handlu.
wczesna historiaedytuj
w 1962 roku Kongres Stanów Zjednoczonych nadał FDA uprawnienia do regulowania etykietowania i reklamy leków na receptę, ale FDA nie ustanowiła przepisów aż do 1969 roku. Wymagały one, aby reklamy recept zawierały informacje na temat ich głównych skutków ubocznych i przeciwwskazań, a jeśli nie mają „odpowiedniego zaopatrzenia” za pośrednictwem różnych punktów sprzedaży, „krótkie podsumowanie” wszystkich skutków ubocznych i przeciwwskazań.
firmy farmaceutyczne skupiły się na swoich działaniach marketingowych na licencjonowanych lekarzach w latach 70., ponieważ FDA nakazała, aby tylko lekarze mogli przepisywać leki. Jednak większy ruch w kierunku autonomii w podejmowaniu decyzji dotyczących opieki zdrowotnej spowodował pierwsze znaczące przykłady reklamy bezpośredniej dla konsumentów. Merck opublikował pierwszą reklamę DTC szczepionki przeciwko zapaleniu płuc (ze szczególnym uwzględnieniem osób w wieku 65 lat lub starszych), a Boots Pharmaceuticals wyemitował pierwszą reklamę telewizyjną DTC w 1983 roku dla ibuprofenu na receptę. Reklama promowała go jako tańszą alternatywę dla wiodącej marki Motrin i nie zawierała oświadczeń zdrowotnych. FDA na krótko zażądała wycofania reklamy Rufen, ale została ona przywrócona po drobnych poprawkach.
ponieważ jej wytyczne nie zostały napisane z myślą o środkach masowego przekazu, te wczesne kampanie wywołały obawy ze strony FDA, zwłaszcza po tym, jak lek na zapalenie stawów Oraflex (którego uwolnienie zostało poparte znaczącą kampanią PR) został wycofany po zaledwie pięciu miesiącach na rynku, po doniesieniach o niepożądanych reakcjach i zgonach. Komisarz FDA Arthur Hayes wyraził zastrzeżenia co do wpływu DTCA na przemysł i zdrowie publiczne i wezwał do moratorium we wrześniu 1983 r.W oczekiwaniu na dalsze przepisy. Moratorium zostało zniesione w 1985 roku. Branża uznała, że wymóg „krótkiego podsumowania” wszystkich skutków ubocznych został zaprojektowany z myślą o mediach drukowanych, a ich rosnąca długość i język techniczny (często zajmujący całą oddzielną stronę drobnego druku, gdy są publikowane w magazynie) sprawiły, że reklama telewizyjna recept jest niewykonalna. W latach 90.pojawiły się wezwania FDA do poluzowania przepisów, aby ta koncepcja była wykonalna.
częściowa deregulacjaedit
kampania marketingowa z 1996 roku dla leków na alergię na receptę Claritin znalazła lukę, celowo wykluczając informacje o samym leku z reklamy. Reklama telewizyjna clartina zawierała tylko obrazy, slogany takie jak” Clear days and nights are here „I” It 's time for Claritin” oraz instrukcje, aby poprosić lekarza lub zadzwonić pod numer telefonu, aby uzyskać więcej informacji. W 1997 roku FDA wydała nowe wytyczne, które miały sprawić, że DTCM w radiu i telewizji będzie mniej uciążliwe. W szczególności FDA wyjaśniła, że informowanie odbiorców o tym, gdzie można uzyskać „krótkie podsumowanie” (takie jak reklama w magazynie, infolinia telefoniczna lub strona internetowa) stanowi „odpowiednie dostarczanie” informacji o ryzyku, a tym samym zwalnia ich z włączenia do reklamy. FDA uznała również, że reklamy przypominające (takie jak wspomniana wyżej Reklama Claritin) nie podlegają tym zasadom, ponieważ nie składają żadnych oświadczeń ani oświadczeń dotyczących wskazań i korzyści ze stosowania leku.
branża szybko skorzystała z nowych wytycznych: do 1998 r. wydatki reklamowe na DTCA wyniosły 1,12 mld USD. Pomimo tego wzrostu, istniały obawy, że niektóre reklamy miały niewystarczającą koncentrację na prawidłowym omawianiu produktu, podczas gdy obawy były również pokazywane w reklamie leków na zaburzenia erekcji podczas programowania, które mogą być szeroko oglądane przez dzieci. W 2005 r. PhRMA (Pharmaceutical Research and Manufacturers of America) ustanowiła nowe dobrowolne wytyczne dla DTCA, w tym wymagania dotyczące dobrowolnego przesyłania reklam do FDA w celu przeglądu i edukowania pracowników służby zdrowia na temat nowych leków przed rozpoczęciem kampanii reklamowej, używania jasnego języka w reklamie, uzyskiwania odpowiedniego kierowania na wiek reklam obejmujących tematy, które mogą być nieodpowiednie dla niektórych odbiorców, oraz niestosowania reklam „przypominających”. Do 2011 r. wydatki na reklamę farmaceutyczną wzrosły do około 4,5 mld USD rocznie i wzrosły do 5 USD.2 mld do 2016 r.
wraz z rosnącymi wydatkami DTCA zaczęła stawać w obliczu opozycji. W 2015 roku Izba delegatów Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycznego głosowała za wnioskiem popierającym zakaz DTCA, argumentując, że te działania marketingowe przyczyniają się do wysokich kosztów leków i „zawyża popyt na nowe i droższe leki, nawet jeśli leki te mogą nie być odpowiednie”. 4 marca 2016 Senator Al Franken wprowadził ustawę Protecting Americans from Drug Marketing Act, która zaproponowała zniesienie ulg podatkowych dla firm farmaceutycznych, które angażują się w DTCA. Franken podobnie wykazał obawy, że przemysł wydaje zbyt dużo na marketing. W podobnym posunięciu przedstawicielka Rosa DeLauro wezwała do trzyletniego moratorium na reklamowanie nowo zatwierdzonych leków na receptę.
proponowane wyświetlanie cen katalogowychedytuj
w dniu 8 maja 2019 r.Departament Zdrowia i usług ludzkich (HHS) zatwierdził upoważnienie do wyświetlania cen katalogowych w reklamie każdej recepty, która kosztuje 35 USD lub więcej za 30 dni leczenia. Reklamy mogą również zawierać porównania cen z konkurentami.
PhRMA sprzeciwił się tej zasadzie, argumentując, że wyraźne wyświetlanie cen katalogowych spowodowałoby zamieszanie, ponieważ nie odzwierciedlają one tego, co pacjenci zwykle płacą w ramach ochrony ubezpieczeniowej (zasada wymagała wyświetlenia zastrzeżenia stwierdzającego, że osoby z ubezpieczeniem zdrowotnym mogą płacić inną kwotę). Kiedy w październiku 2018 r. zaproponowano regułę, PhRMA oświadczyła, że jej członkowie zobowiązają się do publikowania szczegółowych informacji o cenach w Internecie (w tym możliwych kosztów out-of-pocket oraz informacji na temat opcji wsparcia finansowego) i kierowania widzów do tych informacji w ramach ich reklam. Jednak HHS zakwestionowało ich argumenty, argumentując, że ceny katalogowe pomogłyby pacjentom obliczyć, ile zapłacą, zwłaszcza jeśli jeszcze nie spełnili swojego ubezpieczenia lub lek nie jest objęty ich ubezpieczeniem. Sekretarz Zdrowia i Opieki Społecznej Alex Azar porównał proponowany wymóg do podobnych przepisów dotyczących cen katalogowych samochodów.
8 lipca 2019 r., na krótko przed wejściem w życie, przepis został obalony przez sędziego okręgowego DC Amita Mehtę, który orzekł, że przekroczył on autorytet HHS.