Rewolucja Przemysłowa

rewolucja przemysłowa, w historii nowożytnej, proces zmiany z gospodarki Agrarnej i rzemieślniczej do gospodarki zdominowanej przez przemysł i produkcję maszyn. Proces ten rozpoczął się w Wielkiej Brytanii w XVIII wieku i stamtąd rozprzestrzenił się na inne części świata. Termin Rewolucja Przemysłowa został po raz pierwszy spopularyzowany przez angielskiego historyka Ekonomicznego Arnolda Toynbee (1852-83) na określenie rozwoju gospodarczego Wielkiej Brytanii w latach 1760-1840. Od czasów Toynbee termin ten jest szerzej stosowany.

Współczesne Problemy środowiskowe na świecie zaczęły się lub zostały znacznie zaostrzone przez rewolucję przemysłową. Globalne wyzwania związane z powszechnym zanieczyszczeniem wody i powietrza, zmniejszeniem różnorodności biologicznej, zniszczeniem siedlisk dzikiej przyrody, a nawet globalnym ociepleniem, sięgają tego momentu w historii ludzkości.

krótki następuje traktowanie rewolucji przemysłowej. Aby uzyskać pełny opis, zobacz Europa, historia: Rewolucja Przemysłowa.

główne cechy związane z rewolucją przemysłową były technologiczne, społeczno-ekonomiczne i kulturalne. Zmiany technologiczne obejmowały następujące: (1) wykorzystanie nowych podstawowych materiałów, głównie żelaza i stali, (2) wykorzystanie nowych źródeł energii, w tym zarówno paliw, jak i mocy napędowej, takich jak węgiel, silnik parowy, elektryczność, ropa naftowa i silnik spalinowy, (3) wynalezienie nowych maszyn, takich jak przędzarka jenny i Krosno energetyczne, które pozwoliły na zwiększenie produkcji przy mniejszym wydatku energii ludzkiej, (4) nowa organizacja pracy znana jako system fabryczny, która pociągała za sobą zwiększony podział pracy i specjalizację funkcji, (5) Ważne zmiany w transporcie i Komunikacji, w tym lokomotywa parowa, statek parowy, samochód, samolot, telegraf i radio oraz (6) rosnące zastosowanie nauki w przemyśle. Te zmiany technologiczne umożliwiły znacznie zwiększone wykorzystanie zasobów naturalnych i masową produkcję wytwarzanych towarów.

pojawiło się również wiele nowych rozwiązań w sferach nieindustrialnych, w tym następujące: (1) ulepszenia w rolnictwie, które umożliwiły dostarczanie żywności dla większej populacji nierolniczej, (2) zmiany gospodarcze, które doprowadziły do szerszego podziału bogactwa, spadku ziemi jako źródła bogactwa w obliczu rosnącej produkcji przemysłowej i zwiększonego handlu międzynarodowego, (3) zmiany polityczne odzwierciedlające zmianę siły gospodarczej, a także nowe polityki państwowe odpowiadające potrzebom uprzemysłowionego społeczeństwa, (4) rozległe zmiany społeczne, w tym wzrost miast, rozwój ruchów klasy robotniczej i pojawienie się nowych wzorców rozwoju gospodarki. autorytet, oraz (5) przemiany kulturowe szerokiego porządku. Pracownicy nabywali nowe i charakterystyczne umiejętności, zmieniał się ich stosunek do zadań; zamiast być rzemieślnikami pracującymi z narzędziami ręcznymi, stali się operatorami maszyn, podlegającymi dyscyplinie fabrycznej. Wreszcie nastąpiła zmiana psychologiczna: zwiększono zaufanie do umiejętności korzystania z zasobów i opanowania natury.

• 

• 

pierwsza rewolucja przemysłowa

w latach 1760-1830 rewolucja przemysłowa była w dużej mierze ograniczona do Wielkiej Brytanii. Świadomi swojej przewagi Brytyjczycy zakazali eksportu maszyn, wykwalifikowanych pracowników i technik produkcyjnych. Monopol Brytyjski nie mógł trwać wiecznie, zwłaszcza, że niektórzy Brytyjczycy widzieli opłacalne możliwości przemysłowe za granicą, podczas gdy kontynentalni europejscy biznesmeni starali się zwabić Brytyjskie know-how do swoich krajów. Dwaj Anglicy, William i John Cockerill, doprowadzili rewolucję przemysłową do Belgii, rozwijając warsztaty maszynowe w Liège (ok. 1807), A Belgia stała się pierwszym krajem w Europie kontynentalnej, który został przekształcony gospodarczo. Podobnie jak jego Brytyjski przodek, belgijska Rewolucja Przemysłowa koncentrowała się na żelazie, węglu i tekstyliach.

Francja była wolniej i mniej gruntownie uprzemysłowiona niż Wielka Brytania czy Belgia. Podczas gdy Wielka Brytania ustanawiała swoją wiodącą pozycję przemysłową, Francja była pogrążona w rewolucji, a niepewna sytuacja polityczna zniechęcała do dużych inwestycji w innowacje przemysłowe. Do 1848 Francja stała się potęgą przemysłową, ale mimo wielkiego wzrostu w ramach Drugiego Cesarstwa pozostała za Wielką Brytanią.

Inne kraje Europejskie pozostają daleko w tyle. Ich burżuazji brakowało bogactwa, władzy i możliwości ich brytyjskich, francuskich i belgijskich odpowiedników. Warunki polityczne w innych krajach również utrudniały ekspansję przemysłową. Na przykład Niemcy, pomimo ogromnych zasobów węgla i żelaza, nie rozpoczęli ekspansji przemysłowej aż do osiągnięcia jedności narodowej w 1870 roku. Po rozpoczęciu produkcji przemysłowej w Niemczech rosła tak szybko, że na przełomie wieków kraj ten wyprzedził brytyjską produkcję stali i stał się światowym liderem w przemyśle chemicznym. Powstanie USA potęga przemysłowa w XIX i XX wieku znacznie przewyższała europejskie wysiłki. I Japonia również przyłączyła się do rewolucji przemysłowej z uderzającym sukcesem.

na początku XX wieku kraje Europy Wschodniej pozostawały w tyle. Dopiero plany pięcioletnie sprawiły, że Związek Radziecki stał się główną potęgą przemysłową, która w ciągu kilku dekad rozpoczęła industrializację, która zajęła w Wielkiej Brytanii półtora wieku. Połowa XX wieku była świadkiem rozprzestrzeniania się rewolucji przemysłowej na dotychczas nieindustrializowane obszary, takie jak Chiny i Indie.

druga rewolucja przemysłowa

pomimo znacznego nakładania się na „starą”, na przełomie XIX i XX wieku narastały dowody na „nową” rewolucję przemysłową. Pod względem materiałów podstawowych nowoczesny przemysł zaczął eksploatować wiele dotychczas niewykorzystywanych zasobów naturalnych i syntetycznych: lżejsze metale, nowe stopy, produkty syntetyczne, takie jak Tworzywa sztuczne, a także nowe źródła energii. W połączeniu z tym były rozwój maszyn, narzędzi i komputerów, które doprowadziły do powstania fabryki automatycznej. Chociaż niektóre segmenty przemysłu były prawie całkowicie zmechanizowane na początku do połowy XIX wieku, automatyczna obsługa, w odróżnieniu od linii montażowej, po raz pierwszy osiągnęła duże znaczenie w drugiej połowie XX wieku.

zmianie uległa również własność środków produkcji. Oligarchiczna własność środków produkcji, która charakteryzowała rewolucję przemysłową na początku do połowy XIX wieku, ustąpiła miejsca szerszemu podziałowi własności poprzez zakup akcji zwykłych przez osoby fizyczne i instytucje, takie jak firmy ubezpieczeniowe. W pierwszej połowie XX wieku wiele krajów Europy uspołeczniło podstawowe sektory swoich gospodarek. W tym okresie nastąpiła także zmiana teorii politycznych: zamiast idei laissez-faire, które zdominowały myśl ekonomiczną i społeczną klasycznej rewolucji przemysłowej, rządy na ogół przeszły do sfery społecznej i gospodarczej, aby zaspokoić potrzeby swoich bardziej złożonych społeczeństw przemysłowych.