1939–1940edit
15 września 1939 roku członek czeskiego ruchu oporu Ctibor Novák podłożył w Berlinie ładunki wybuchowe. Jego pierwsza bomba wybuchła przed Ministerstwem aeronautyki, a druga przed komendą policji. Oba budynki zostały uszkodzone, a wielu Niemców zostało rannych.
28 października 1939 r. (rocznica utworzenia Czechosłowacji w 1918 r.) w Pradze odbyły się wielkie demonstracje przeciwko okupacji hitlerowskiej, w których uczestniczyło około 100 000 Czechów. Demonstranci tłoczyli się na ulicach miasta. Niemiecka policja musiała rozproszyć demonstrantów i wieczorem zaczęła strzelać. Pierwszą ofiarą był piekarz Václav Sedláček, który został zastrzelony. Drugą ofiarą był student Jan Opletal, który został ciężko ranny, później zmarł 11 listopada. Kolejne 15 osób zostało ciężko rannych, a setki osób odniosło niewielkie obrażenia. Aresztowano około 400 osób.
w marcu 1940 r.oddział partyzancki pierwszej organizacji partyzanckiej II Wojny Światowej w Europie dowodzony przez majora Henryka Dobrzańskiego (Hubala) doszczętnie zniszczył batalion piechoty niemieckiej w potyczce pod polską wsią Huciska. Kilka dni później w zasadzce koło wsi Szałasy zadał ciężkie straty innemu oddziałowi niemieckiemu. W miarę upływu czasu siły oporu rosły w liczebności i liczebności. Aby przeciwdziałać temu zagrożeniu, władze niemieckie utworzyły specjalny 1000-osobowy oddział antypartyzancki połączonych sił SS-Wehrmachtu, w tym grupę Pancerną. Mimo że oddział Dobrzańskiego nigdy nie przekroczył 300 ludzi, Niemcy wystawili w okolicy co najmniej 8000 ludzi, aby go zabezpieczyć.
w 1940 r.Witold Pilecki, polski ruch oporu, przedstawił przełożonym plan wkroczenia do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, zebrania informacji wywiadowczych od środka i zorganizowania ruchu oporu więźniów. AK zatwierdziła ten plan, dostarczyła mu fałszywy dowód osobisty i 19 września 1940 r.celowo wyszedł na ulicę w Warszawie-łapance, został schwytany przez Niemców wraz z innymi cywilami i wysłany do Auschwitz. W obozie organizował konspiracyjną organizację Związek Organizacji Wojskowej (ZOW).Od października 1940 r.ZOW przesyłał pierwsze raporty o obozie i jego ludobójstwie do Komendy Głównej AK w Warszawie za pośrednictwem sieci ruchu oporu zorganizowanej w Auschwitz.
w nocy z 21 na 22 stycznia 1940 r.w okupowanym przez Sowietów Podolskim mieście Czortków wybuchło powstanie Czortkowskie. Było to pierwsze polskie powstanie i pierwsze antyradzieckie powstanie II Wojny Światowej. Antyradzieccy Polacy, w większości młodzież z okolicznych szkół średnich, szturmowali okoliczne koszary Armii Czerwonej i więzienie, aby uwolnić przetrzymywanych tam polskich żołnierzy.
rok 1940 był rokiem utworzenia przez niemieckich nazistów Getta Warszawskiego i niesławnego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau w okupowanej Polsce.Wśród wielu działań polskiego ruchu oporu i ludności polskiej jedną z nich była pomoc zagrożonym Żydom. Obywatele polscy mają największą na świecie liczbę osób, które zostały uznane przez Yad Vashem za Sprawiedliwe wśród Narodów Świata jako nie-Żydzi, którzy ryzykowali życiem, aby uratować Żydów przed zagładą podczas Holokaustu.
jednym z wydarzeń, które przyczyniły się do wzrostu francuskiego ruchu oporu, było atakowanie francuskich Żydów, komunistów, Romów, homoseksualistów, katolików i innych, zmuszając wielu do ukrywania się. To z kolei dało francuskiemu ruchowi oporu nowych ludzi do włączenia do ich struktur politycznych.
około maja 1940 r.wokół austriackiego księdza Heinricha Maiera powstała grupa oporu, która do 1944 r. z powodzeniem przekazywała plany i miejsca produkcji rakiet V-2, czołgów Tiger lub samolotów (Messerschmitt Bf 109, Messerschmitt Me 163 Komet itp.) do aliantów, tak aby mogli oni zniszczyć te ważne fabryki w sposób ukierunkowany, a z drugiej strony, dla powojennych państw Europy Środkowej zaplanowane. Bardzo wcześnie przekazali aliantom informacje o masowym mordowaniu Żydów.
„Special Operations Executive” SOE była brytyjską organizacją z okresu II Wojny Światowej. Po zatwierdzeniu przez gabinet został oficjalnie utworzony przez ministra wojny gospodarczej Hugh Daltona 22 lipca 1940, aby rozwinąć ducha oporu w okupowanych krajach i przygotować piątą kolumnę bojowników ruchu oporu do zaangażowania się w otwarty sprzeciw wobec okupantów w takim czasie, że Wielka Brytania była w stanie powrócić na kontynent. Aby pomóc w transporcie agentów i zaopatrzeniu bojowników ruchu oporu, opracowano specjalną służbę Royal Air Force. Podczas gdy SIS była zaangażowana głównie w szpiegostwo, SOE i bojownicy ruchu oporu byli nastawieni na rozpoznanie niemieckiej obrony i sabotaż. W Anglii SOE była również zaangażowana w tworzenie jednostek pomocniczych, ściśle tajnej organizacji ruchu oporu, która miałaby zostać aktywowana w przypadku niemieckiej inwazji na Anglię. SOE działała we wszystkich krajach lub byłych krajach okupowanych lub atakowanych przez siły Osi, z wyjątkiem tych, w których linie demarkacyjne zostały uzgodnione z głównymi sojusznikami Wielkiej Brytanii (Związkiem Radzieckim i Stanami Zjednoczonymi).
organizacja została oficjalnie rozwiązana 15 stycznia 1946 roku.
1941edytuj
w lutym 1941 roku holenderska Partia Komunistyczna zorganizowała strajk generalny w Amsterdamie i okolicznych miastach, znany jako strajk lutowy, w proteście przeciwko antyżydowskim działaniom hitlerowskiego okupanta i przemocy faszystowskich ulicznych bojowników przeciwko Żydom. W strajku wzięło udział kilkaset tysięcy osób. Strajk został stłumiony przez nazistów, a część uczestników stracono.
w kwietniu 1941 roku w prowincji Lublana utworzono Front Wyzwolenia narodu słoweńskiego. Jej zbrojnym skrzydłem byli słoweńscy partyzanci. Reprezentował zarówno klasę robotniczą, jak i słoweńską narodowość.
od kwietnia 1941 biuro informacji i Propagandy Związku Walki Zbrojnej rozpoczęło w Polsce operację N kierowaną przez Tadeusza Żenczykowskiego. Akcja była kompleksem działań sabotażowych, dywersyjnych i czarno-propagandowych prowadzonych przez polski ruch oporu przeciwko niemieckim siłom okupacyjnym podczas II Wojny Światowej
począwszy od marca 1941 r.raporty Witolda Pileckiego były przekazywane za pośrednictwem Polskiego Ruchu Oporu rządowi polskiemu na Uchodźstwie, a za jego pośrednictwem rządowi brytyjskiemu w Londynie i innym rządom alianckim. Raporty te były pierwszymi informacjami o Holokauście i głównym źródłem informacji wywiadowczych o Auschwitz dla zachodnich aliantów.
w maju 1941 r.w Salonikach został założony Ruch Oporu „Elevtheria” (wolność) przez polityków Paraskevasa Barbasa, Apostolosa Tzanisa, Ioannisa Passalidisa, Simosa Kerasidisa, Athanasiosa Fidasa, Ioannisa Evthimiadisa i oficera wojskowego Dimitriosa Psarrosa. Jego zbrojne skrzydło składało się z dwóch sił zbrojnych; Athanasios Diakos dowodzony przez Christodoulosa Moschosa (kapitan „Petros”), operującego w Kroussia; i Odysseas Androutsos dowodzony przez Athanasiosa Geniosa (kapitan „Lassanis”), operującego w Visaltia.
pierwsze powstanie antysowieckie podczas II wojny światowej rozpoczęło się 22 czerwca 1941 roku (Data rozpoczęcia Operacji „Barbarossa”) na Litwie. Tego samego dnia w Chorwacji, w pobliżu miasta Sisak, utworzono oddział partyzancki Ludowo-wyzwoleńczy Sisak. Był to pierwszy uzbrojony oddział partyzancki w Chorwacji.
zainicjowane przez komunistów powstanie przeciwko osi rozpoczęło się w Serbii 7 lipca 1941 roku, a sześć dni później w Czarnogórze. Republika Užice (Ужичка република) była krótkotrwałym wyzwolonym terytorium jugosłowiańskim, pierwszą częścią okupowanej Europy, która została wyzwolona. Zorganizowany jako mini-Państwo Wojskowe istniał przez całą jesień 1941 roku w zachodniej części Serbii. Republika została założona przez partyzancki ruch oporu, a jej centrum administracyjne znajdowało się w mieście Užice. Rząd składał się z „rad ludowych” (odbors), a komuniści otwierali szkoły i wydawali gazetę, Borba (co oznacza „walka”). Udało im się nawet uruchomić system pocztowy i około 145 km kolei i obsługiwać fabrykę amunicji ze skarbców pod bankiem w Užicach.
w lipcu 1941 r.Mieczysław Słowikowski (posługujący się kryptonimem „Rygor”—po polsku „rygor”) założył „agencję Afryka”, jedną z najbardziej udanych organizacji wywiadowczych II wojny światowej. Jego polskimi sprzymierzeńcami w tych staraniach byli podpułkownik Gwido Langer i Major Maksymilian Ciężki. Informacje zebrane przez Agencję zostały wykorzystane przez Amerykanów i Brytyjczyków przy planowaniu desantu amfibii w listopadzie 1942 roku w Afryce Północnej.
13 lipca 1941 r.w okupowanej przez Włochy Czarnogórze Separatysta Czarnogórski Sekula Drljević proklamował niezależne królestwo Czarnogóry jako włoską prowincję, w wyniku której doszło do ogólnokrajowego buntu wywołanego przez partyzantów, jugosłowiańskich oficerów Królewskich i różnych innych uzbrojonych pracowników. Było to pierwsze zorganizowane powstanie zbrojne w okupowanej wówczas Europie, w którym wzięło udział 32 000 ludzi. Większość Czarnogóry została szybko wyzwolona, z wyjątkiem dużych miast, w których siły włoskie były dobrze ufortyfikowane. 12 sierpnia — po poważnej włoskiej ofensywie z udziałem 5 dywizji i 30 000 żołnierzy — powstanie upadło wraz z rozpadem jednostek; doszło do słabego przywództwa i kolaboracji. Ostateczny bilans powstania z 13 lipca w Czarnogórze wyniósł 735 zabitych, 1120 rannych i 2070 wziętych do niewoli Włochów oraz 72 zabitych i 53 rannych Czarnogórców.
Bitwa pod Loznicą, 31 sierpnia 1941 r.czetnicy zaatakowali i wyzwolili miasto Loznica w Serbii od Niemców. Kilku Niemców zostało zabitych i rannych, 93 dostało się do niewoli.
11 października 1941 roku w okupowanym przez Bułgarię Prilep Macedończycy zaatakowali stanowisko bułgarskiej policji okupacyjnej, co było początkiem macedońskiego oporu przeciwko faszystom, którzy okupowali Macedonię: Niemcom, Włochom, Bułgarom i Albańczykom. Ruch oporu zakończył się sukcesem w sierpniu-listopadzie 1944 roku, kiedy powstało niepodległe państwo macedońskie, które później zostało włączone do Federalnej Ludowej Republiki Jugosławii.
w czasie, gdy Hitler wydał swój dekret przeciwko ruchowi oporu Nacht und Nebel-w dniu ataku na Pearl Harbor na Pacyfiku – planowano brytyjską operację Anthropoid, jako ruch oporu mający na celu zamordowanie Reinharda Heydricha, zastępcy Protektora Czech i Moraw oraz szefa Ostatecznego Rozwiązania przez czeski ruch oporu w Pradze. W odwetach zginęło ponad piętnaście tysięcy Czechów, a najbardziej niesławnymi incydentami było całkowite zniszczenie miast Lidice i Ležáky.
1942edytuj
w dniu 16 lutego 1942 roku Front Wyzwolenia Narodowego kierowany przez grecką Partię Komunistyczną (KKE) zezwolił komunistycznemu weteranowi, Athanasiosowi (Thanasis) Klarasowi (później znanemu jako Aris Velouchiotis) na zbadanie możliwości zbrojnego ruchu oporu, który doprowadził do utworzenia Greckiej Ludowej Armii Wyzwoleńczej (ELAS). 7 czerwca 1942 roku ELAS rozpoczął działania przeciwko niemieckim i włoskim siłom okupacyjnym w Grecji. ELAS stał się największym ruchem oporu przeciwko faszystom w Grecji.
Luksemburski strajk generalny w 1942 roku był biernym ruchem oporu zorganizowanym w krótkim czasie w celu protestu przeciwko dyrektywie włączającej młodzież luksemburską do Wehrmachtu. Strajk generalny, który miał miejsce głównie w Wiltz, sparaliżował kraj i zmusił okupacyjne władze niemieckie do gwałtownej reakcji, skazując na śmierć 21 strajkujących.
27 maja 1942 roku odbyła się operacja Anthropoid. Dwaj uzbrojeni Czechosłowaccy członkowie armii na Uchodźstwie (Jan Kubiš i Jozef Gabčík) podjęli próbę zamachu na SS-Obergruppenführera Reinharda Heydricha. Heydrich nie zginął na miejscu, ale zmarł później w szpitalu od ran. Jest najwyżej ocenionym nazistą, który został zamordowany podczas wojny.
we wrześniu 1942 r.została założona „Rada Pomocy Żydom Żegota” przez Zofię Kossak-Szczucką i Wandę Krahelską-Filipowicz (ps.”Alinka”), złożona z polskich Demokratów i innych działaczy katolickich. Polska była jedynym krajem w okupowanej Europie, w którym istniała tak dedykowana tajna organizacja. Połowa Żydów, którzy przeżyli wojnę (a więc ponad 50 tys.), była wspomagana w jakiejś formie lub formie przez Żegotę. Najbardziej znaną aktywistką „Żegoty” była Irena Sendlerowa kierująca oddziałem dziecięcym, która uratowała 2500 żydowskich dzieci poprzez przemyt z Getta Warszawskiego, dostarczenie im fałszywych dokumentów oraz schronienie w domach dziecka indywidualnych i grupowych poza gettem.
w nocy z 7 na 8 października 1942 roku rozpoczęła się operacja Wieniec. Celował w infrastrukturę kolejową pod Warszawą. Podobne działania mające na celu zakłócenie niemieckiego transportu i Komunikacji w okupowanej Polsce miały miejsce w nadchodzących miesiącach i latach. Celował w Linie Kolejowe, mosty i magazyny zaopatrzeniowe, przede wszystkim w pobliżu węzłów komunikacyjnych takich jak Warszawa I Lublin.
25 listopada greccy partyzanci z pomocą dwunastu brytyjskich sabotażystów przeprowadzili udaną operację, która zakłóciła Niemiecki transport amunicji do niemieckiego korpusu afrykańskiego pod Rommlem—zniszczenie mostu Gorgopotamos (operacja Harling).
20 czerwca 1942 r.miała miejsce najbardziej spektakularna Ucieczka z obozu koncentracyjnego Auschwitz. Czterech Polaków: Eugeniusz Bendera, Kazimierz Piechowski, Stanisław Gustaw Jaster i Józef Lempart dokonało brawurowej ucieczki. Uciekinierzy byli przebrani za członków SS-Totenkopfverbände, w pełni uzbrojeni i w samochodzie załogi SS. Przez główną bramę wjechali skradzionym samochodem Rudolfa Hossa Steyr 220 z przemyconym meldunkiem Witolda Pileckiego o Holokauście. Niemcy nigdy ich nie odzyskali.
powstanie Zamojskie było zbrojnym powstaniem Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich przeciwko przymusowemu wypędzaniu Polaków z Zamojszczyzny (Ziemi Zamojskiej, Zamojszczyzny) na mocy hitlerowskiego Generalplan Ost. Niemcy hitlerowscy usiłowali usunąć miejscowych Polaków z okolic Zamościa (poprzez przymusowe wywózki, wywiezienie do obozów pracy przymusowej lub, w rzadkich przypadkach, masowe mordy), aby przygotować je do kolonizacji niemieckiej. Trwała ona od 1942 do 1944 roku i pomimo ciężkich strat poniesionych przez podziemie, Niemcy ponieśli porażkę.
1943Edit
w połowie 1943 r.opór partyzancki wobec Niemców i ich sojuszników urósł z rozmiarów zwykłego uciążliwości do rozmiarów głównych czynników ogólnej sytuacji. W wielu częściach okupowanej Europy Niemcy ponieśli straty z rąk partyzantów, na które nie mógł sobie pozwolić. Nigdzie te straty nie były większe niż w Jugosławii.
— Basil Davidson
na początku stycznia 1943 roku 20-tysięczna główna grupa operacyjna partyzantów jugosłowiańskich, stacjonująca w zachodniej Bośni, została zaatakowana przez ponad 150 000 żołnierzy niemieckich i osi, wspieranych przez około 200 samolotów Luftwaffe w tak zwanej bitwie nad Neretwą (Niemiecki kryptonim To „Fall Weiss” lub „Case White”). Oś zgromadziła jedenaście dywizji, sześć niemieckich, trzy włoskie i dwie dywizje niepodległego państwa chorwackiego (wspierane przez formacje Ustasze), a także kilka brygad czetników. Celem było zniszczenie Kwatery Głównej partyzantów i głównego szpitala polowego (wszyscy partyzanci ranni i więźniowie zostali rozstrzelani), ale zostało to udaremnione przez dywersję i odwrót przez rzekę Neretwę, zaplanowane przez naczelne dowództwo partyzanckie pod dowództwem marszałka Josipa Broz Tito. Główne siły partyzanckie uciekły do Serbii.
19 kwietnia 1943 r.trzem członkom belgijskiego ruchu oporu udało się zatrzymać dwudziesty konwój, który był dwudziestym transportem jeńców w Belgii zorganizowanym przez Niemców podczas II Wojny Światowej. Wyjątkową akcją członków belgijskiego ruchu oporu było uwolnienie żydowskich i romskich („cygańskich”) cywilów, którzy byli przewożeni pociągiem z bazy wojskowej Dossin w Mechelen w Belgii do obozu koncentracyjnego Auschwitz. XX konwoju kolejowego przewieziono 1631 Żydów (mężczyzn, kobiet i dzieci). Niektórym więźniom udało się uciec i ten szczególny rodzaj akcji Wyzwoleńczej belgijskiego ruchu oporu uznał za unikalny w europejskiej historii Holokaustu.
jednym z najodważniejszych i najbardziej znaczących przejawów publicznego sprzeciwu wobec nazistów jest uratowanie duńskich Żydów w październiku 1943 roku. Prawie wszyscy duńscy Żydzi zostali uratowani z obozów koncentracyjnych przez Duński ruch oporu. Jednak akcja była w dużej mierze wynikiem osobistej interwencji niemieckiego dyplomaty Georga Ferdinanda Duckwitza, który zarówno do duńskiej opozycji, jak i grup żydowskich wyciekła wiadomość o planowanym aresztowaniu Żydów, a także negocjował ze Szwedami, aby zapewnić przyjęcie duńskich Żydów w Szwecji.
Bitwa pod Sutjeską w dniach 15 maja-16 czerwca 1943 roku była wspólnym atakiem sił Osi, które po raz kolejny próbowały zniszczyć główne jugosłowiańskie siły partyzanckie, w pobliżu rzeki Sutjeska w południowo-wschodniej Bośni. Oś zgromadziła 127 000 żołnierzy do ofensywy, w tym jednostki niemieckie, włoskie, NDH, bułgarskie i kozackie, a także ponad 300 samolotów (pod niemieckim dowództwem operacyjnym), przeciwko 18 000 żołnierzy głównej Jugosłowiańskiej Grupy Operacyjnej partyzantów zorganizowanej w 16 brygadach. Partyzantom jugosłowiańskim udało się przedostać przez rzekę Sutjeska liniami Niemieckiej 118.Dywizji Jäger, 104. Dywizji Jäger i 369. (chorwackiej) Dywizji Piechoty w kierunku północno-zachodnim, w kierunku Wschodniej Bośni. Trzy brygady i Centralny Szpital z ponad 2000 rannych pozostały Otoczone i, zgodnie z instrukcjami Hitlera, niemiecki dowódca generalny generał Alexander Löhr zarządził i przeprowadził ich unicestwienie, w tym rannych i nieuzbrojony personel medyczny. Ponadto oddziały partyzanckie cierpiały z powodu poważnego braku żywności i środków medycznych, a wiele z nich zostało dotkniętych tyfusem. Jednak niepowodzenie ofensywy stanowiło punkt zwrotny dla Jugosławii w czasie ii Wojny Światowej.
rozpoczęła się operacja Heads—akcja seryjnych zabójstw personelu Nazistowskiego skazanego na śmierć przez sądy specjalne za zbrodnie na obywatelach polskich w okupowanej Polsce. Bojowcy oddziału AK Agat zabijają Franza Bürkla podczas operacji Bürkl w 1943 roku, a Franza Kutscherę podczas operacji Kutschera w 1944 roku. Obaj mężczyźni byli wysokiej rangi nazistowskimi niemieckimi SS i tajnymi policjantami odpowiedzialnymi za zamordowanie i brutalne przesłuchanie tysięcy polskich Żydów oraz bojowników i sympatyków Polskiego Ruchu Oporu.
powstanie Żydów w Getcie Warszawskim trwało od 19 kwietnia do 16 maja i kosztowało wojska hitlerowskie 17 zabitych i 93 rannych, choć niektórzy żydowscy przedstawiciele Ruchu Oporu twierdzili, że straty niemieckie były znacznie wyższe.
30 września wojska niemieckie okupujące włoskie miasto Neapol zostały wyparte przez mieszczan i włoski ruch oporu przed przybyciem pierwszych sił alianckich do miasta 1 października. To popularne powstanie jest znane jako cztery dni Neapolu.
9 października 1943 roku partyzanci z Kinabalu rozpoczęli bunt przeciwko japońskiej okupacji brytyjskiego Borneo.
od listopada 1943 roku rozpoczęła się operacja Most III. Armia Krajowa dostarczyła aliantom kluczowe informacje na temat niemieckiej rakiety V-2. W rezultacie około 50 kg (110 funtów) najważniejszych części przechwyconego V-2, a także końcowy raport, analizy, szkice i zdjęcia, zostały przetransportowane do Brindisi przez samolot Royal Air Force Douglas Dakota. Pod koniec lipca 1944 roku Części V-2 zostały dostarczone do Londynu.
1944Edit
On 11 February 1944, the Resistance fighters of Polish Home Army’s unit Agat executed Franz Kutschera-szef policji SS i Rzeszy w Warszawie w akcji znanej jako operacja Kutschera.
wiosną 1944 roku alianci zaplanowali porwanie generała Müllera, którego surowe represje przyniosły mu przydomek „rzeźnika z Krety”. Operacją dowodził Major Patrick Leigh Fermor wraz z kapitanem W. Stanleyem Mossem, greckimi agentami SOE i kreteńskimi bojownikami ruchu oporu. Müller opuścił jednak wyspę, zanim udało się zrealizować plan. Niezrażony, Fermor postanowił uprowadzić generała Heinricha Kreipe ’ a.
w nocy 26 kwietnia generał Kreipe opuścił swoją kwaterę główną w Archanes i udał się bez eskorty do swojej dobrze strzeżonej rezydencji „Villa Ariadni”, około 50 stóp 6 na (15,39 m)25 km od Heraklionu. Major Fermor i Kapitan Moss, przebrani za niemieckich żandarmów, czekali na niego 1 km przed jego miejscem zamieszkania. Poprosili kierowcę, żeby się zatrzymał i poprosili o dokumenty. Gdy tylko samochód się zatrzymał, Fermor szybko otworzył drzwi Kreipe ’ a, wbiegł i zagroził mu bronią, podczas gdy Moss zajął miejsce kierowcy. Po przejechaniu pewnej odległości Brytyjczycy opuścili samochód, z podłożonym odpowiednim materiałem na przynętę, sugerującym ucieczkę z wyspy przez okręt podwodny i wraz z generałem rozpoczęli Marsz krzyżowy. Ścigany przez niemieckie patrole, grupa ruszyła przez góry, aby dotrzeć na południową stronę wyspy, gdzie miał ich odebrać Brytyjski Motor startowy (ML 842, dowodzony przez Briana Colemana). Ostatecznie 14 maja 1944 roku zostały one odebrane (z plaży Peristeres koło Rodakino) i przewiezione do Egiptu.
w kwietniu–maju 1944 r.SS przeprowadziło śmiały nalot powietrzny na Drvar, którego celem było schwytanie Marszałka Josipa Broz Tito, głównodowodzącego jugosłowiańskich partyzantów, a także zakłócenie ich struktury dowodzenia i dowodzenia. Kwatera partyzancka znajdowała się wówczas na wzgórzach w pobliżu Drvaru w Bośni. Obecni byli także przedstawiciele aliantów: Brytyjski Randolph Churchill i Evelyn Waugh. Elitarne niemieckie jednostki spadochronowe SS walczyły do Kwatery Głównej jaskini Tito i wymieniały ciężkie strzały, powodując liczne straty po obu stronach. Czetnicy pod wodzą Dražy Mihailovicia również ruszyli na strzelaninę, próbując schwytać Tito. Do czasu, gdy siły niemieckie przeniknęły do jaskini, Tito już uciekł z miejsca zdarzenia. Czekał na niego pociąg, który zawiózł go do miejscowości Jajce. Wygląda na to, że Tito i jego personel byli dobrze przygotowani na sytuacje awaryjne. Komandosi byli w stanie odzyskać jedynie Mundur marszałka Tito, który został później wystawiony w Wiedniu. Po zaciętych walkach na terenie wsi i w jej okolicach Niemcy zdołali połączyć się z Oddziałami górskimi. W tym czasie Tito, jego brytyjscy Goście i partyzanci zostali uwięzieni na pokładzie niszczyciela Royal Navy HMS Blackmore i jej kapitana por. Carsona, RN.
przed i w trakcie Operacji Overlord we Francji rozpoczęto skomplikowaną serię operacji oporu.5 czerwca 1944 roku BBC nadało grupę nietypowych zdań, o których Niemcy wiedzieli, że są to słowa kodowe-prawdopodobnie dotyczące inwazji na Normandię. BBC regularnie nadawało setki osobistych wiadomości, z których tylko kilka było naprawdę znaczących. Kilka dni przed D-Day, dowódcy ruchu oporu usłyszeli pierwszą linijkę wiersza Verlaine ’ a, „Chanson d 'automne”, „Les sanglots longs des violons de l 'automne” (Długie szlochy jesiennych skrzypiec), co oznaczało, że „dzień” był bliski. Kiedy usłyszano drugą linijkę „Blessent mon cœur d 'une langueur monotone” (zranił moje serce monotonnym langurem), Ruch Oporu wiedział, że inwazja nastąpi w ciągu najbliższych 48 godzin. Wtedy wiedzieli, że nadszedł czas, aby przejść do ich odpowiednich wcześniej przydzielonych misji. W całej Francji koordynowano grupy oporu, a różne grupy w całym kraju zwiększały swój sabotaż. Przecięto komunikację, wykolejono pociągi, zniszczono drogi, wieże ciśnień i składy amunicji oraz zaatakowano Niemieckie garnizony. Niektórzy przekazali informacje o niemieckich pozycjach obronnych na plażach Normandii amerykańskim i brytyjskim dowódcom drogą radiową, tuż przed 6 czerwca. Zwycięstwo nie przyszło łatwo; w czerwcu i lipcu na płaskowyżu Vercors nowo wzmocniona Grupa maquis walczyła z ponad 10 000 niemieckimi żołnierzami (bez Waffen-SS) pod dowództwem generała Karla Pflauma i została pokonana, z 840 ofiarami śmiertelnymi (639 bojowników i 201 cywilów). Po zabójstwach w Tulle 10 czerwca Kompania Waffen-SS majora Otto Diekmanna zniszczyła wioskę Oradour-sur-Glane. Ruch oporu wspomagał również późniejszą inwazję aliantów na południu Francji (operacja Dragoon).Rozpoczęli powstanie w miastach takich jak Paryż, gdy siły alianckie zbliżyły się do siebie.
operacja Halyard, która miała miejsce między sierpniem a grudniem 1944 roku, była aliancką operacją lotniczą za liniami wroga podczas II wojny światowej prowadzoną przez czetników w okupowanej Jugosławii. W lipcu 1944 r. Biuro Służb Strategicznych (OSS) opracowało plany wysłania do czetników zespołu dowodzonego przez generała Draža Mihailovicia na okupowane przez Niemców Terytorium dowódcy armii w Serbii w celu ewakuacji zestrzelonych nad tym obszarem lotników alianckich. Drużyna ta, znana jako drużyna Halyarda, była dowodzona przez Porucznika George ’ a Musulina, wraz z sierżantem Michaelem Rajacichem i specjalistą Arthurem Jibilianem, radiooperatorem. Zespół został przydzielony do United States Fifteenth Air Force i wyznaczony jako 1st Air Crew Rescue Unit. Była to największa akcja ratunkowa amerykańskich lotników w historii. Według historyka profesora Jozo Tomasevicha, raport przedłożony OSS wykazał, że 417 alianckich lotników, którzy zostali zestrzeleni nad okupowaną Jugosławią, zostało uratowanych przez czetników Mihailovicia i przetransportowanych przez piętnaste Siły Powietrzne. Według por. Komandora Richarda M. Kelly 'ego (OSS) podczas misji „Halyard” w sumie 432 żołnierzy amerykańskich i 80 alianckich zostało przetransportowanych.
operacja Burza rozpoczęta w Polsce w 1944 r. miała doprowadzić do kilku poważnych działań Armii Krajowej, z których najbardziej znaczącym było powstanie warszawskie, które miało miejsce między 1 sierpnia a 2 października i nie powiodło się z powodu sowieckiej odmowy, z powodu różnic ideologicznych, udzielenia pomocy; kolejną była operacja Ostra Brama: Armia Krajowa lub Armia Krajowa obróciła Broń przekazaną im przez hitlerowskich Niemców (w nadziei, że będą walczyć z nadciągającymi Sowietami) przeciwko nazistowskim Niemcom—w końcu Armia Krajowa wraz z Oddziałami radzieckimi przejęła większy obszar Wilna ku przerażeniu Litwinów.
25 czerwca 1944 r.rozpoczęła się Bitwa pod Osuchami—jedna z największych bitew pomiędzy polskim ruchem oporu a nazistowskimi Niemcami w okupowanej Polsce w czasie II Wojny Światowej, zasadniczo kontynuacja powstania Zamojskiego. Podczas operacji Most III, w 1944 roku, polska Armia Krajowa lub Armia Krajowa dostarczyły Brytyjczykom części rakiety V-2.
norweskie sabotaże niemieckiego programu nuklearnego dobiegły końca po trzech latach 20 lutego 1944 roku, wraz z sabotażowym bombardowaniem promu SF Hydro. Prom miał przewozić wagony kolejowe z ciężkimi bębnami wodnymi z elektrowni wodnej w Vemork, gdzie były produkowane, przez Jezioro Tinn, aby mogły zostać wysłane do Niemiec. Jego zatopienie skutecznie zakończyło nazistowskie ambicje nuklearne. Seria nalotów na fabrykę została później nazwana przez brytyjskie SOE najbardziej udanym aktem sabotażu w całej II Wojnie Światowej i została wykorzystana jako podstawa do amerykańskiego filmu wojennego bohaterowie Telemarku.
jako inicjator powstania słowaccy rebelianci wkroczyli do Bańskiej Bystrzycy rankiem 30 sierpnia 1944 r., drugiego dnia rebelii, i uczynili z niej swoją siedzibę. Do 10 września powstańcy zdobyli kontrolę nad dużymi obszarami Środkowej i wschodniej Słowacji. W tym dwa zdobyte lotniska. W wyniku trwającego dwa tygodnie powstania radzieckie lotnictwo mogło rozpocząć loty na wyposażeniu partyzantów słowackich i radzieckich.