Sphynx

główną cechą sfinksa jest brak futra. Koty nie sÄ … jednak caĹ 'kowicie bezwĺ’ osne, ale pokryte delikatnymi, puszystymi wĹ ’ osami, ktĂłre mĂłwi siÄ™, Ĺźe sÄ … jak brzoskwiniowa skăłra. Ten kot nie ma wąsów ani rzęs. Skóra jest pomarszczona na częściach głowy, ciała i nóg, ale powinna być napięta wszędzie indziej. Pigmentacja jest wyraźnie widoczna na skórze Sfinksa i może mieć wiele wzorów i kolorów skóry.

Obraz dostarczony przez fotografię zwierząt

Zdrowie i dobrostan bezwłosych kotów

koty mają sierść i sierść z ważnych powodów – zapewnia ochronę, ciepło i pomaga w komunikacji. Włosy dostarczają również informacji o środowisku kota, ponieważ są bardzo wrażliwe na dotyk. Ponieważ utrzymanie sierści w idealnym stanie jest bardzo ważne, kot rozwinął kolczasty język dla skutecznej pielęgnacji i spędza dużą ilość czasu na tej czynności. Pozbawienie kota sierści będzie miało wiele szkodliwych konsekwencji, w tym wystawienie delikatnej skóry na szkodliwe światło ultrafioletowe i znacznie bardziej prawdopodobne uszkodzenie skóry. Ponieważ nie ma włosów, na których można rozprowadzać olej wytwarzany przez skórę, olej gromadzi się i może sprawiać wrażenie tłustego, oznaczać meble lub zbierać się w łóżkach paznokci kota. Bezwłose koty muszą być regularnie kąpane. Skóra może być podatna na infekcje drożdży i oczywiście koty są podatne na zimno i oparzenia słoneczne, jeśli wychodzą na zewnątrz.

pomimo braku włosów, koty Sfinks nadal mogą wywoływać reakcje alergiczne. Alergie na koty są zwykle spowodowane przez alergen w ślinie kotów.

problemy ze zdrowiem i dobrostanem – inne

miopatia Devon Rex została znaleziona u Sfinksa i kardiomiopatia przerostowa (HCM) jest silnie podejrzewana o dziedziczenie w tej rasie.

międzynarodowa opieka nad kotem jest taka, że dla kota niezbędna jest sierść. Nie powinniśmy hodować bezwłosych kotów.

ważne

ograniczyliśmy informacje o zaburzeniach dziedzicznych do tych warunków, które są znane i udowodnione, że istnieją w obrębie rasy. Dla wielu hodowców i wielu warunków, w tym czasie mogą być dostępne niewystarczające informacje, aby wiedzieć, czy dana rasa jest koniecznie wolna od jakiegokolwiek konkretnego warunku.

ogólnie rzecz biorąc, rasy Rodowodowe wykorzystują znacznie mniejszą pulę genów do hodowli niż koty domowe i dlatego mają większe ryzyko rozwoju zaburzeń dziedzicznych. Ponadto wiele „nowszych” ras rodowodowych pochodzi z krycia między jedną lub więcej „starszych” ras, a w takich sytuacjach utrwalanie problemów dziedzicznych, które obserwowano u starszych ras, jest prawdopodobnie w obrębie nowszych ras.