pierwszym akceleratorem nasion był Y Combinator, uruchomiony w Cambridge, Massachusetts, w 2005 roku, a następnie przeniesiony do Doliny Krzemowej przez Paula Grahama. Następnie pojawiły się TechStars (w 2006), Seedcamp (w 2007), AngelPad (w 2010), Startupbootcamp (w 2010), Tech Wildcatters (w 2011), kilka akceleratorów SOSV i Boomtown Boulder (2014).
w Europie pierwszy program akceleracyjny został uruchomiony przez Accelerace w 2009 roku w Danii (silnie dotowany przez Duński rząd), a wkrótce potem przez Startup Wise Guys w 2012 roku w Estonii.
wraz z rosnącą popularnością programów akceleracyjnych seed w USA, w Europie odnotowano wzrost akceleratorów wspierających rosnący ekosystem startupów. Najlepiej oceniane programy akceleracji nasion w Europie to Seedcamp (z siedzibą w Londynie), HighTechXL (z siedzibą w Eindhoven), Startupbootcamp (ogólnoeuropejski akcelerator z lokalizacjami programowymi i przestrzeniami biurowymi z siedzibą w Kopenhadze, Amsterdamie, Berlinie, Izraelu, Eindhoven, Stambule i Londynie) oraz Startup Wise Guys (najbardziej doświadczony akcelerator startupów B2B w Europie).
Forbes opublikował analizę akceleratorów startupów w kwietniu 2012 roku. Od 2010 r. nastąpił znaczny rozwój korporacyjnych programów akceleracyjnych, które są sponsorowane przez uznane organizacje, ale przestrzegają podobnych zasad.
w 2011 roku Matthew Clifford i Alice Bentinck, wcześniej konsultanci ds. zarządzania w McKinsey& Company, współtworzyli Entrepreneur First, akcelerator z siedzibą w Londynie, który prowadzi obiecujących absolwentów technologii i tych, którzy już pracują w firmach technologicznych, do projektowania i prowadzenia własnych startupów. Entrepreneur First różni się od innych akceleratorów, takich jak Y Combinator i Wayra tym, że działa z osobami fizycznymi, a nie firmami.
wraz z pojawieniem się pandemii COVID-19 wiele akceleratorów, takich jak Y Combinator, rodzina akceleratorów SOSV i BEAMSTART, zmieniło swoje podejście, uruchamiając większość programów i dni Demo online.