The lost voice: a history of the castrato

pod wpływem wydzielania jąder męskie struny głosowe zwiększają długość o 67% u dorosłych mężczyzn w porównaniu z chłopcami przed pokwitaniem, podczas gdy u kobiet wzrost wynosi tylko 24%. Ta większa długość i wzrost masy strun głosowych jest odpowiedzialny za obniżenie wysokości tonu głosu męskiego w okresie dojrzewania. Od końca XVI wieku we Włoszech przeprowadzano kastrację w celu zachowania nieprzerwanego głosu męskiego w dorosłym życiu, ale wysokiemu tonowi towarzyszyły w pełni rozwinięte Komory rezonansowe i duża pojemność klatki piersiowej, dając początek wyjątkowemu głosowi kastrato. Początkowy impuls do produkcji Kastrati pochodził z Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie, aby zapewnić śpiewakom złożoną muzykę kościelną tamtych czasów. Drugim powodem był przyjazd opery do Włoch na początku XVII wieku. Chłopcy byli kastrowani w wieku od 7 do 9 lat i przeszli długi okres szkolenia głosu. Niewielka liczba stała się międzynarodowymi gwiazdami opery, z których najbardziej znanym był Farinelli, którego głos wahał się ponad trzy oktawy. Pod koniec XVIII wieku moda w operze zmieniła się tak, że Kastrati upadł z wyjątkiem Watykanu, gdzie Kaplica Sykstyńska nadal zatrudniała Kastrati do 1903 roku. Ostatnim kastratem był Alessandro Moreschi, który zmarł w 1924 roku i dokonał nagrań gramofonowych, które stanowią jedyny bezpośredni dowód na śpiewanie głosu kastrato.