nowa książka profesora June Grasso, Japan 's’ New Deal ’ for China: Propaganda skierowana do Amerykanów przed Pearl Harbor (Routledge, 2019) bada, w jaki sposób Japonia próbowała wpływać na amerykańską opinię w latach poprzedzających II wojnę światową. W dekadzie poprzedzającej Pearl Harbor, Japonia rozszerzała swoje wpływy w Azji i starała się wpłynąć na opinię Amerykanów poprzez propagandę, która używała wyraźnie amerykańskich terminów, takich jak „New Deal”, „Manifest Destiny” i „Open Door”.”Książka Grasso bada oryginalną japońską propagandę angielskojęzyczną z lat 20. i 30. XX wieku.
CGS: przed II wojną światową Japonia i Stany Zjednoczone były w konflikcie dotyczącym Chin. Japonia najechała Chiny w 1931 roku i zaczęła działać na ekspansjonistyczne ambicje. Stany Zjednoczone były zaniepokojone kontynuowaniem handlu z Chinami i ochroną ich dostępu. Twoja książka patrzy na sposób, w jaki Japońskie instytucje próbowały wpływać na Amerykańskie opinie i mieć Amerykę po swojej stronie. Dlaczego to było takie ważne dla Tokio?
June Grasso: kiedy Tokio rozszerzyło swoje wpływy na kontynent azjatycki na początku XX wieku, nie tylko wkroczyło na terytorium Chin, ale także zakwestionowało gospodarcze i terytorialne interesy krajów zachodnich ze strefami wpływów w Chinach. Japońscy przywódcy zrozumieli zagrożenie, jakie stwarzają ich ambicje, zwłaszcza po USA. rząd odmówił uznania niepodległości japońskiej Kolonii w północno-wschodnich Chinach, manzhouguo, założonej w 1932 roku. Aby uniknąć szkodliwych, jeśli nie nieuniknionych, międzynarodowych reperkusji, Japończycy starali się przedstawić swoje cele dla Chin jako korzystne dla krajów zachodnich, podobnie jak Amerykańskie Tokio starało się zabezpieczyć swoją kontrolę nad terytorium Chin, jak miało to miejsce w Korei, zanim stanęło w obliczu groźnych reakcji militarnych.
CGS: jaki jest przykład jednej propagandy, którą te instytucje promowały w USA?
Grasso: Wspólnym tematem propagowanym w Japońskiej propagandzie było to, że tylko Japonia ma zasoby, technologię i ambicje, aby rozwiązać problemy, z którymi borykają się Chiny, które cierpią z powodu wojny wewnętrznej, skrajnego ubóstwa, powszechnego używania opium i słabych instytucji rządowych. Japońska propaganda twierdziła, że ilekroć japońskie wojska wkraczały na jakiś obszar, przynosiły pokój, harmonię, dobrobyt i cywilizację. Idee znane Amerykanom, takie jak new deal, manifest destiny I open door, były używane do odwoływania się do interesów USA.
CGS: co chcieli osiągnąć tą propagandą?
Grasso: Japońskie instytucje publikowały propagandę dla wielu międzynarodowych odbiorców. Jego cele obejmowały uzyskanie poparcia dla celu stworzenia „sfery Ko-dobrobytu”, w której Japonia, Korea i Chiny byłyby połączone pod japońskim panowaniem. Taki projekt zagrażał innym imperialistycznym narodom.
CGS: kto był ich odbiorcą? Czy to zwykli, przeciętni Amerykanie, czy przywódcy i prawodawcy?
Grasso: Propaganda skierowana była do wykształconych odbiorców, szczególnie tych, którzy mają powiązania biznesowe, akademickie i / lub kulturowe z Azją, aby członkowie tych grup mogli wpływać na amerykańskich prawodawców. XX wieku między amerykańskimi pro-chińskimi i Pro-japońskimi grupami interesów rozpoczęła się intensywna wojna propagandowa.
CGS: jak wszyscy wiemy, kilka lat później Stany Zjednoczone i Japonia były w stanie wojny. Czy propaganda zawiodła?
Grasso: tak. Administracja Franklina Roosevelta konsekwentnie nie ufała celom Tokio dla Chin, ale podejmowała nieskuteczne wysiłki, aby udaremnić działania Japonii podczas Wielkiego Kryzysu. Amerykańskie przedsiębiorstwa prowadziły dynamiczny handel z Japonią i Manzhouguo, sprzedając produkowane towary na aktywny rynek. Punkt zwrotny dla FDR nastąpił w 1937 roku, kiedy japońskie samoloty zatopiły Amerykański kanonierkę USS Panay, gdy zacumował w pobliżu Nanjing, ówczesnej stolicy Chin. Pomimo licznych oficjalnych i nieoficjalnych przeprosin ze strony Japończyków i pełnej zapłaty odszkodowania, Amerykanie zaczęli otwarcie krytykować japońską wojnę w Chinach. Z drugiej strony, amerykańscy liderzy biznesu związani z Japonią nadal popierali cele Tokio i byli przekonani, że interesy amerykańskie są lepiej obsługiwane z Japonią, a nie Chinami, jako sojusznikiem.
CGS: Jakie jest najbardziej zaskakujące lub interesujące odkrycie dokonane podczas badania książki?
Grasso: Studenci chińskiej historii postrzegają dwie główne partie polityczne Chin, nacjonalistyczną (Guomindang) i Komunistyczną, a ich przywódcy, Czang Kaishek i Mao Zedong, odpowiednio, jako gorzkich wrogów. Japońska propaganda twierdziła, że przywódcy obu partii zmówili się z Sowietami, aby ułatwić rozprzestrzenianie komunizmu w Chinach, Korei i innych częściach Azji. Japończycy wskazywali na różne sojusze między obiema stronami, które miały poparcie sowieckie i miały na celu powstrzymanie Japońskich postępów na kontynencie azjatyckim. W połowie lat dwudziestych XX wieku Tokio utrzymywało, że Japonia jest jedynym krajem, który może powstrzymać przyszłe wpływy radzieckie nad Azją Wschodnią i dlatego zasługuje na wsparcie Zachodu. Dokładność Japońskich opisów chińskiej polityki wewnętrznej może być kwestionowana, ale przewidywania komunistycznej dominacji nad powojenną Azją, jeśli ambicje Japonii wobec Chin zawiodły, były trafne.
kolejnym zaskoczeniem był nacisk na kulturę popularną, taką jak podróże, filmy, a zwłaszcza sport, w celach propagandowych. Japończycy twierdzili, że pod względem kulturowym są bardziej podobni do Amerykanów niż Chińczycy i zapraszali turystów do korzystania z ulepszeń w obiektach rekreacyjnych na obszarach pod ich kontrolą. Wyprodukowali „filmy przyjaźni”, które przedstawiały nowoczesną, miejską Japonię. Jedna z ich gwiazd filmowych została nazwana Judy Garland of Asia. Zwrócili uwagę na ich rolę w rozprzestrzenianiu się baseballu na kontynent azjatycki i zachęcali do wymiany sportowej.
CGS: czy są jakieś spostrzeżenia z twoich badań, które mogą mieć zastosowanie do dzisiejszych wiadomości?
Grasso: Zachowanie Japonii w Chinach podczas II wojny chińsko-japońskiej (1937-1945) jest wykorzystywane przez chiński rząd do propagowania patriotyzmu. W 2014 roku chińska partia komunistyczna stworzyła trzy nowe święta narodowe, które oczerniają Japończyków, a jednocześnie upamiętniają wkład Chin do aliantów podczas II Wojny Światowej. dziś każdy rząd kwestionuje inne wersje wydarzeń, które wydarzyły się dziesiątki lat temu. Na przykład incydent zwany „gwałtem w Nanjing”, kiedy japońskie wojska zajęły stolicę Chin w 1937 roku, gwałcąc i zabijając tysiące, został przez Chińczyków uznany za zbrodnię przeciwko ludzkości, za którą Japończycy muszą przeprosić. Japończycy zaprzeczyli, że tak się stało, a propaganda z lat 30. obwiniała chińską „hołotę” za okrucieństwa. Pamięć historyczna nadal wpływa na stosunki chińsko-japońskie w sposób niespotykany wśród zachodnich aliantów i wrogów z czasów II wojny światowej.
ilustracje:
Bureau of Information, General Affairs Board, State Council, Manchoukuo Government, Manchoukuo: a Pictorial Sketch, 1937, 32.
Japan Pacific Association, Japan-China Pictorial Primer-co powiesz na przerwę w Japonii? Prawda Wyjdzie Na Jaw!, 2 grudnia 1937, tylna okładka.
Zobacz wszystkie posty