nazwa „Walc” pochodzi od niemieckiego czasownika walzen. Chociaż francuscy pisarze próbowali połączyć walca z XVI-wieczną woltą, brak jest mocnych dowodów łączących tę włoską formę z najwcześniejszym występowaniem w połowie XVIII wieku walzena w celu opisania tańca.
Kompozytorzy klasyczni tradycyjnie dostarczali muzykę do tańca w razie potrzeby, a walce Franza Schuberta (w tym Valses Sentimentales i Valses Nobles) były pisane do tańca domowego, bez udawania, że są muzyką artystyczną. Jednak zachowanych 18 walców Fryderyka Chopina (pięć napisał jako dziecko), wraz z mazurkami i polonezami wyraźnie nie były przeznaczone do tańca. Zaznaczyli przyjęcie walca i innych form tanecznych jako poważnych gatunków kompozycji. Do innych znaczących elementów walca w muzyce klasycznej należą 16 Johannesa Brahmsa (oryginalnie na duet fortepianowy) oraz valses nobles et sentimentales Maurice ’ a Ravela na fortepian i La valse na orkiestrę. Dla wielu kwintesencją walca jest” Błękitny Dunaj ” Johanna Straussa II. Inne przykłady popularnych walców to” Walc łyżwiarza „Waldteufla,” Sobre las Olas ” Rosasa,” Walc kwiatów ” i Walc nr 2 Szostakowicza.
długi okres popularności walca zakończył się pierwszą wojną światową, która zniszczyła monarchię Austro-węgierską i kulturę Wiedeńską, która tak długo go pielęgnowała. Europejska muzyka lekka przeniosła się z Wiednia do Berlina, a kompozycje takich kompozytorów jak Gustav Mahler, Igor Strawiński czy William Walton traktowały taniec w nostalgiczny lub groteskowy sposób jak przeszłość. Walce były jednak nadal pisane przez kompozytorów muzyki lekkiej, takich jak Eric Coates, Robert Stolz, Ivor Novello, Richard Rodgers, Cole Porter, Oscar Straus i Stephen Sondheim. Australijski kompozytor Julian Cochran skomponował utwory fortepianowe i orkiestrowe, używając francuskiego tytułu Valses, bliższego łacińskiemu pochodzeniu, aby złagodzić założenia stylu wiedeńskiego. Dominującą formą balową w XX wieku stał się powolny Walc, który zyskał popularność około 1910 roku i został zaczerpnięty z valse Boston z Lat 70. Przykłady zaczerpnięte z popularnych piosenek to” Ramona „(1927),” Parlami d ’ amore, Mariù „(1933) i” The Last Waltz ” (1970).