nasze badania uwzględniły dużą populację włoskich pacjentów w celu identyfikacji wczesnych objawów ASD i uwzględniły pewne korelacje między zmiennymi, które nigdy nie zostały zgłoszone.
próbka i wiek w momencie wystąpienia objawów
ze względu na skrajną zmienność etiologiczną ASD, rozpatrzyliśmy zarówno przypadki idiopatyczne, jak i nie-idiopatyczne diagnozowane zgodnie z kryteriami DSM-IV-TR . W odniesieniu do wieku w momencie wystąpienia ASD, stwierdziliśmy, że 41,9% przypadków przedstawiło pierwsze objawy między 7 a 12 miesiącem i 27,6% między 13 a 24 miesiącem. W szczególności nie stwierdzono istotnych różnic dla tej zmiennej w odniesieniu do diagnozy zgodnie z DSM-IV-TR (patrz porównanie AD i PDDNOS), etiologii (patrz porównanie przypadków idiopatycznych i nie-idiopatycznych), wczesnej padaczki i poziomu IQ/DQ. Dane te potwierdzają, że niezależnie od etiologii lub typu ASD oraz współistniejącej z ID i epilepsją o wczesnym początku choroby, wiek w momencie wystąpienia choroby może zmieniać się częściej między 7 a 24 miesiącem, osiągając szczyt około 7 a 12 miesięcy, mimo że w 21,9% przypadków można rozpoznać wczesny początek choroby pomiędzy 0 a 6 miesiącem. W literaturze dane dotyczące wieku na początku wczesnych objawów są bardzo zmienne. Podobny wiek na początku w odniesieniu do różnych typów ASD i poziomów IQ / DQ odnotowano również w przeglądzie Danielsa i Mandella .
prospektywne badania są zgodne z retrospektywnymi badaniami stwierdzającymi, że u wielu dzieci z ASD objawy pojawiają się stopniowo w ciągu pierwszych 18 miesięcy życia.
nie wzięliśmy pod uwagę zmiennych, takich jak wyższy poziom społeczno-ekonomiczny, większe obawy rodziców, Opieka zdrowotna i edukacja, które mogą wpływać na wiek we wcześniejszej diagnozie ASD w naszym badaniu, ale chcemy podkreślić znaczenie szybkiego rozpoznawania wczesnych objawów.
brak istotnych różnic w wieku na początku między AD a PDDNOS pośrednio potwierdza to, co DSM-5 bierze obecnie pod uwagę: ASD stanowi zaburzenie bez konieczności rozważania podgrup wcześniej zgłaszanych w DSM-IV-TR.
wczesne objawy ASD i wiek na początku w całej próbie zgodnie z pięcioma kategoriami cech klinicznych
interakcje społeczne i relacje (93,3%) i język (92,4%) są kategoriami wczesnych objawów najczęściej reprezentowanych w naszej próbie, co potwierdza dane literaturowe .
opóźnienie w języku mówionym (przeznaczone zarówno jako produkcja werbalna, jak i rozumienie werbalne) stanowi jeden z najczęstszych (choć nie specyficznych) objawów skłaniających do wstępnej konsultacji lekarskiej w celu ewentualnej diagnozy ASD.
kategorie stereotypowych zachowań i aktywności, zdolności motorycznych i regulacji (zaburzenia karmienia/snu) powtarzały się rzadziej (odpowiednio 78,1% vs 57,1% vs 43,8/32,4%); niemniej jednak są one równie ważne. Chociaż powtarzające się zachowania i zainteresowania zostały zgłoszone u dzieci z ASD, istnieją niewiele danych na temat tego, jak te objawy manifestują się we wczesnym rozwoju. W naszej próbie najczęściej reprezentowanymi podkategoriami stereotypowych zachowań i działań były stereotypy (45,7%), pobudzenie/agresja psychomotoryczna (44,8%) oraz gry nietypowe (41,9%). Średni wiek w momencie wystąpienia stereotypów i pobudzenia psychomotorycznego wynosił odpowiednio 24 i 19,9 miesiąca. W 16,2% przypadków wystąpiła ponowna hipoaktywność, z czego w 70,6% była widoczna w ciągu pierwszych 24 miesięcy życia. Z badań retrospektywnych dostępnych jest niewiele informacji, ale literatura donosi, że powtarzające się zachowania pojawiają się dopiero po pierwszych urodzinach .
w odniesieniu do umiejętności motorycznych, chociaż podgrupa gross motor developmental delay wystąpiła w 43,8% przypadków i była najbardziej aktualna, chcemy podkreślić znaczenie również znalezienia takich warunków, jak brak odruchu ssania, hipotonia noworodka, hipotonia w pierwszych 3 latach życia, opóźnienie rozwoju drobnoustrojowego i zaburzenie dialogu tonicznego na początku.
wreszcie, jeśli chodzi o kategorię regulacji, problemy z karmieniem i zaburzenia snu mogą stanowić wczesny sygnał ostrzegawczy sugerujący ASD, jak to zostało do tej pory opisane w literaturze .
podsumowując, nasze badanie oferuje nowe dane dotyczące stosowanych metod (systematyczne poszukiwanie korelacji między wczesnymi cechami klinicznymi, a późniejszymi wynikami kliniczno-instrumentalnymi) i spójnej wielkości próbki, którą rozważaliśmy. Nie jest łatwo porównać nasze wyniki z danymi literaturowymi dotyczącymi retrospektywnych badań stosowanych metod i rozważanych wielkości próbek . Larsen i współpracownicy zgłosili sześć objawów różnicujących dzieci z ASD od dzieci typowo rozwijających się; to retrospektywne badanie obejmowało dzieci, które uczęszczały do ośrodków opieki dziennej w wieku 12-24 miesięcy. Nasze dane częściowo pokrywają się z tym badaniem, wyłączając wspólne zaburzenia uwagi, które są rzadsze w naszej próbie . Rozbieżność ta wynika być może z innego źródła danych, a mianowicie rodziców w naszym badaniu, personelu opieki dziennej w Larsen i współpracowników.
wczesne objawy, wiek i tryb na początku ASD biorąc pod uwagę wszystkie zmienne
nasze wyniki wzbogacają literaturę na ten temat o nowe dane; w rzeczywistości, po raz pierwszy, wiele zmiennych zostało rozważonych stosunkowo.
Jeśli chodzi o wiek zachorowania, jak już wspomnieliśmy powyżej, warto podkreślić, że nie było znaczących różnic między AD i PDDNOS, idiopatycznymi a nie-idiopatycznymi przypadkami, między poziomem IQ/DQ i kiedy padaczka zaczęła się przed 3 rokiem życia. Po wczesnej diagnozy ASD jest, konieczne jest, aby zrobić kilka egzaminów dla diagnozy etiologicznej, na przykład w celu rozróżnienia idiopatycznych i nie-idiopatycznych przypadkach. Identyfikacja konkretnego stanu leżącego u podstaw ASD, jak już zgłoszone przez naszą grupę, może być przydatna do zapewnienia leczenia i doradzić rodzinie na temat ryzyka nawrotu ASD .
w naszej próbie Reklama zaczyna się od opóźnienia rozwojowego lub regresji, a nie stagnacji (p = 0,047). Zaburzenia zdolności motorycznych występowały częściej u pacjentów w wieku od 0 do 6 miesięcy oraz 7-12 miesięcy. To odkrycie potwierdza dane literaturowe dotyczące opóźnień i upośledzeń motorycznych, które są dość powszechne w ASD .
w naszym badaniu 60,4% pacjentów z opóźnieniem i 59,3% przypadków z regresją jako trybami początkowymi wykazywało AD, podczas gdy tylko 33,3% pacjentów ze stagnacją miało AD, różnica była znacząca (p = 0,047). Dane te, jeszcze nie podane w literaturze, nie są łatwe do wyjaśnienia, nawet jeśli możemy przypuszczać, że opóźnienie lub regresja reprezentują coś poważnego, bardziej oczywistego w przypadkach z AD, a nie w PDDNOS.
Jeśli chodzi o przypadki idiopatyczne i nie-idiopatyczne oraz pacjentów z i bez wczesnej padaczki, nie znaleźliśmy żadnych różnic dotyczących trybu wystąpienia. Należy pamiętać, że zapis EEG na jawie i we śnie, wykonywany u wszystkich pacjentów, zarówno u osób z padaczką, jak i u osób bez napadów padaczkowych, podczas obserwacji wykluczył we wszystkich przypadkach stan ESES, który wiąże się z pojawieniem się heterogenicznego spektrum zaburzeń rozwojowych . Jednak na początku ASD nie było dostępne badanie EEG na jawie i we śnie. Tylko w przypadku IQ / DQ istotne jest zwrócenie uwagi na to, że przypadki bez ID częściej niż opóźnienie lub regresja (p = 0,037) dotykały stagnacji rozwoju na początku. Natomiast u pacjentów z ciężką / głęboką ID częściej na początku występowało opóźnienie lub regresja rozwoju (p = 0, 016). Dane te są ważne i sugerują, że poziom poznawczy może wpływać na tryb na początku.
jeśli chodzi o wczesne znaki i ich kategorie, warto zauważyć, że znaki językowe były rzadsze w przypadkach regresji (81.5%) niż w przypadkach z innymi objawami (p = 0, 046); podczas gdy w przypadkach z opóźnieniem na początku przeważały zaburzenia zdolności motorycznych w postaci wczesnych objawów (72, 9%) (p = 0, 0068791). Problemy z karmieniem występowały częściej w przypadkach z opóźnieniem i zastojem rozwoju na początku niż w przypadkach z regresją (p = 0,031).
wszystkie te dane, nigdy dotąd nie odnotowane w literaturze, mogą przyczynić się do rozpoznania i prześledzenia wczesnego trendu patologii.
wiek w momencie wystąpienia i tryb wystąpienia wydają się być ze sobą w pewnym stopniu skorelowane: wiek w momencie wystąpienia od 0 do 6 miesięcy był znacznie częstszy w przypadkach, w których występowały opóźnienia i stagnacja rozwoju w momencie wystąpienia (p = 0, 0054580), podczas gdy wiek w momencie wystąpienia od 13 do 24 miesięcy przeważał w przypadkach, w których nastąpił regresja rozwoju w momencie wystąpienia (wynik Bliski istotności: p = 0, 057). Wiek w momencie wystąpienia od 25 do 36 miesięcy był znamienny (p = 0, 040) w przypadkach, w których wystąpiło zastój i regresja, podczas gdy dwa przypadki z wiekiem w momencie wystąpienia od 37 do 51 miesięcy wykazały regresję rozwoju (p = 0, 053). Te dwa ostatnie przypadki nie miały dziecięcego zaburzenia rozpadu zgodnie z DSM-IV-TR .
to opracowanie prezentuje kilka ograniczeń, z których najważniejszym jest jego retrospektywny charakter. Ponadto przeprowadzono go, gdy DSM-IV-TR uznał ASD za podzieloną na różne kategorie. Próbka, którą zbadaliśmy, może reprezentować wybraną populację, być może bardziej zagrożoną klinicznie, przybywającą do włoskiego Uniwersyteckiego Centrum Autyzmu. W badaniu tym nie uwzględniono populacji kontrolnej. Próbka była badana przez okres 10 lat i 6 miesięcy, podczas których Literatura coraz częściej podawała dane dotyczące diagnozy, etiopatogenezy i ewolucji autyzmu, co prowadziło do znacznego postępu w badaniach instrumentalnych: patrz na przykład coraz powszechniejsze zastosowanie macierzy CGH-porównawczej hybrydyzacji genomowej, a po drugie sekwencjonowania exome w pracach diagnostycznych tych pacjentów, ze względu na ważny składnik genetyczny w etiologii ASD, również w celu poradnictwa genetycznego dla rodziny.
co ważniejsze, badanie to ma kilka istotnych zalet. Uważa, że duża próbka pochodzi z Włoch. W związku z tym pragniemy podkreślić znaczenie rozważenia lokalizacji w celu poszerzenia wiedzy na temat regionalnych zmian wieku w momencie diagnozy. Polega ona na zbadaniu danych, które zawsze były zbierane w spójny sposób przez tę samą grupę neuropsychiatrów dziecięcych z Centrum Autyzmu Uniwersytetu Bolońskiego, którzy zastosowali tę samą listę kontrolną anamnezy dla wszystkich zmiennych rozpatrywanych w odniesieniu do wczesnych objawów. Analizowane zmienne są zupełnie nowe. Podobna systematyczna ocena danych nie jest opisywana w literaturze, a nasze wyniki przyczyniają się do lepszego zdefiniowania trybu wystąpienia w odniesieniu do kategorii wczesnych objawów, poziomu IQ/DQ i obecności wczesnej padaczki.
Autyzm, ID i epilepsja są wysoce współistniejące, co sugeruje wspólną etiologię . W większości przypadków etiologia ASD jest nadal tajemnicą. Ostatnio Casanova i współpracownicy badali ID o znanym pochodzeniu molekularnym, rozważając ID o wysokim, umiarkowanym lub nieobecnym ryzyku autyzmu lub padaczki, i donieśli, że ID o wysokim wskaźniku współistnienia ASD jest obecny o szczególnie jednorodnym profilu genetycznym. Donoszą również, że geny o wysokiej penetracji dla syndromicznego i nie-syndromicznego ASD są zlokalizowane w jądrze i są połączone w regulacji transkrypcji . Korelacja między tymi wynikami a wczesnymi objawami ASD nie jest znana.