zasady zarządzania

Zarządzanie pionowe

Zarządzanie pionowe, zwane również zarządzaniem odgórnym, odnosi się do różnych poziomów zarządzania w organizacji. Menedżerowie na różnych poziomach mogą skupić się na różnych aspektach działalności, od myślenia strategicznego po przekazywanie informacji i efektywność operacyjną. W XIX wieku i w większości XX wieku, zarządzanie pionowe było wysoce ustrukturyzowane z wieloma warstwami zarządzania(jak przedstawiono w piramidzie). W branżach, w których procesy i warunki są stabilne, a ciągłe innowacje są mniej krytyczne, pionowa struktura zarządzania może nadal być bardzo wydajna. Pracownicy pracochłonnych branż, takich jak produkcja, transport i budownictwo, muszą przestrzegać ustalonych procedur i spełniać określone cele. Każdy wie, kto tu rządzi i przyjmuje, że praca, którą wykonuje dzisiaj, będzie taka sama w przyszłym roku lub za pięć lat.

główną wadą zarządzania pionowego jest to, że ogranicza przepływ informacji z niższych poziomów organizacji do wyższych poziomów (podobnie jak woda, informacje płyną łatwo w dół). Bez łatwej dwukierunkowej komunikacji, najwyższe kierownictwo może stać się odizolowane i oderwane od tego, jak jego plany wpływają na podstawowe procesy w organizacji. Wspiera również myślenie wertykalne. Myślenie pionowe odnosi się do stosowania tradycyjnych i uznanych metod rozwiązywania konkretnych problemów. Jest przeciwieństwem ” myślenia nieszablonowego.- Era cyfrowa ujawniła niedociągnięcia w zarządzaniu, które rozwiązały problemy w formalnym lub biurokratycznym podejściu kosztem kreatywności i innowacji. Obecnie wiele organizacji korzysta z” płaskich ” struktur, z mniejszą liczbą poziomów między szefami firmy a bazą pracowników. Większość organizacji nadal ma jednak cztery podstawowe poziomy zarządzania: najwyższy, środkowy, pierwszy i liderzy zespołów.

menedżerowie najwyższego szczebla

jak można się spodziewać, menedżerowie najwyższego szczebla (lub top managerowie) są „szefami” organizacji. Mają tytuły takie jak dyrektor generalny (CEO), dyrektor operacyjny (COO), dyrektor ds. marketingu (CMO), dyrektor ds. technologii (CTO) i dyrektor finansowy (CFO). Nowe stanowisko kierownicze znane jako chief compliance officer (CCO) pojawia się na wielu wykresach organizacyjnych w odpowiedzi na żądania rządu dotyczące przestrzegania złożonych zasad i przepisów. W zależności od wielkości i rodzaju organizacji, wiceprezesi wykonawczy i szefowie działów będą również częścią najwyższego zespołu zarządzającego. Względne znaczenie tych stanowisk różni się w zależności od rodzaju organizacji, na której czele. Na przykład w firmie farmaceutycznej CCO może składać sprawozdania bezpośrednio dyrektorowi generalnemu lub radzie dyrektorów.

Top managerowie są ostatecznie odpowiedzialni za długofalowy sukces organizacji. Wyznaczają długoterminowe cele i określają strategie ich osiągnięcia. Zwracają szczególną uwagę na zewnętrzne otoczenie organizacji: gospodarkę, propozycje przepisów, które wpłynęłyby na zyski, żądania interesariuszy oraz konsumentów i public relations. Podejmą decyzje, które mają wpływ na całą firmę, takie jak inwestycje finansowe, Fuzje i przejęcia, partnerstwa i sojusze strategiczne oraz zmiany w marce lub linii produktowej organizacji.

menedżerowie średniego szczebla

menedżerowie średniego szczebla mają tytuły takie jak kierownik działu, dyrektor i Główny Inspektor. Są to powiązania między menedżerami najwyższego szczebla a menedżerami pierwszej linii i mają jeden lub dwa poziomy poniżej nich. Menedżerowie średniego szczebla otrzymują szerokie plany strategiczne od menedżerów najwyższego szczebla i przekształcają je w plany operacyjne z konkretnymi celami i programami dla menedżerów pierwszej linii. Zachęcają, wspierają i wspierają utalentowanych pracowników w organizacji. Ważną funkcją menedżerów średniego szczebla jest zapewnianie przywództwa, zarówno w zakresie wdrażania dyrektyw top manager, jak i umożliwiania menedżerom pierwszej linii wspierania zespołów i skutecznego raportowania zarówno pozytywnych wyników, jak i przeszkód w realizacji celów.

menedżerowie pierwszej linii

menedżerowie pierwszej linii to początkowy poziom zarządzania, osoby „na linii” i w najbliższym kontakcie z pracownikami. Są one bezpośrednio odpowiedzialne za zapewnienie, że cele organizacyjne i plany są skutecznie realizowane. Mogą oni być nazywani asystentami kierowników, kierowników zmian, brygadzistów, szefów sekcji lub kierowników biur. Menedżerowie pierwszej linii koncentrują się prawie wyłącznie na wewnętrznych kwestiach organizacji i jako pierwsi dostrzegają problemy z działaniem firmy, takie jak niewykwalifikowana siła robocza, słaba jakość materiałów, awarie maszyn lub nowe procedury, które spowalniają produkcję. Ważne jest, aby regularnie komunikować się z kierownictwem średniego szczebla.

Team Leaders

team leader to specjalny rodzaj menedżera, który może zostać wyznaczony do zarządzania konkretnym zadaniem lub działaniem. Lider zespołu zgłasza się do menedżera pierwszej linii lub średniego szczebla. Obowiązki lidera zespołu obejmują opracowywanie harmonogramów, wykonywanie konkretnych zadań roboczych, zapewnienie potrzebnych szkoleń członkom zespołu, komunikowanie jasnych instrukcji i ogólnie zapewnienie, że zespół działa z maksymalną wydajnością. Po zakończeniu zadania, pozycja lidera zespołu może zostać wyeliminowana, a nowy zespół może zostać utworzony, aby wykonać inne zadanie.