w tym blogu wideo vetgirl online veterinary CE omawiamy stosowanie lidokainy w leczeniu częstoskurczu komorowego. W tym filmie 2-letni, wykastrowany, Dog Niemiecki miał krwawe wymioty i biegunkę. Podczas początkowej stabilizacji i leczenia pacjent miał sporadyczne przedwczesne skurcze komorowe (VPCs). VPC są często związane z chorobami serca, niedotlenieniem mięśnia sercowego, urazami (np., zapalenie mięśnia sercowego), niedociśnienie, hipoksemia, ból, zaburzenia elektrolitów i kwasowo-zasadowe, i więcej. Leczenie zazwyczaj polega na leczeniu przyczyny. U tego pacjenta, VPC postępował do częstoskurczu komorowego (często zwanego „częstoskurczem V”), który wpływał na perfuzję pacjenta.
częstoskurcz komorowy jest zdefiniowany jako przebieg 3 lub więcej VPC z rzędu, z utrzymującym się rytmem serca większym niż 180 uderzeń na minutę. Częstoskurcz V jest łatwo rozpoznawany w EKG dzięki szerokim, dziwacznym kompleksom QRS i nieobecnej fali P. Częstoskurcz komorowy może być niezwykle niebezpieczny dla pacjenta, ponieważ może prowadzić do niedotlenienia mięśnia sercowego, słabej perfuzji, zmniejszonej pojemności minutowej serca, niedotlenienia komórkowego i nagłej śmierci. Jeśli częstoskurcz komorowy jest trwały, a u pacjenta występują objawy (np. wskaźniki słabej perfuzji), konieczne jest natychmiastowe leczenie.
częstoskurcz komorowy można leczyć początkową dawką lidokainy, 2 do 4 mg/kg IV w ciągu 1 do 2 minut, monitorując EKG. Może to być powtarzane co 5 do 10 minut dla maksymalnej dawki całkowitej 8 mg / kg. Początek działania następuje w ciągu 2 minut, a czas działania wynosi do 20 minut. Jeśli arytmia ulegnie poprawie lub ustąpi, należy natychmiast rozpocząć podawanie lidokainy CRI w dawce od 25 do 100 µg/kg mc./min (1,5-6 mg/kg mc./godz.). Ważne jest podanie początkowej dawki lidokainy przed rozpoczęciem CRI, ponieważ sam CRI może potrwać do godziny przed rozpoczęciem działania. Rzadko można zaobserwować niepożądane skutki lidokainy, w tym objawy żołądkowo-jelitowe (np. naseau, wymioty, biegunka) lub objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (np. drgawki); objawy zatrucia lidokainą są zwykle zależne od dawki.
w długotrwałym leczeniu częstoskurczu komorowego lub w przypadkach opornych na lidokainę można stosować inne leki przeciwarytmiczne, takie jak prokainamid lub sotalol. Sotolol jest nieselektywnym beta-blokerem i lekiem przeciwarytmicznym klasy III i może być podawany doustnie. Sotalol osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 2 do 4 godzin od podania. U tego pacjenta tachykardia V początkowo nie reagowała na lidokainę, ale ustąpiła po rozpoczęciu stosowania sotololu. Wykonano również echokardiogram i potwierdzono podstawową chorobę serca.