Dit maakt deel uit van onze Hispanic Heritage Month series,” Our Latino Heritage, ” waar we een Amerikaanse Hispanic profileren van elk van onze Spaanstalige Latijns-Amerikaanse en Caribische thuislanden.
als je een naam als Quibián Salazar-Moreno hebt, is het elke keer dat je jezelf aan iemand anders voorstelt een kans voor een korte les over de vroege geschiedenis van het land dat Midden-en Zuid-Amerika met elkaar verbindt.”mijn vader noemde me naar de hoofdman in Panama die een opstand leidde tegen Columbus toen hij zijn mannen meenam om Centraal-Amerika te verkennen,” legde Salazar-Moreno uit. “Hij werd gevangen genomen, vastgebonden en in een boot gezet, maar Quibián ontsnapte door in de rivier te springen en ze zagen hem nooit meer.”
Salazar-Moreno, geboren in Panama maar opgegroeid in de VS, kwam naar dit land met zijn vader, een Amerikaanse Legerveteraan. Hij bracht het grootste deel van zijn leven door in Denver, Colorado.”toen ik jonger was dacht men dat ik een Mexicaan was”, herinnert Salazar-Moreno zich. “En ik herinner me niet veel Latino’ s, hoewel er waarschijnlijk een paar waren.”
inpassen had zijn problemen, zelfs thuis.”nadat mijn moeder stierf in 1983, kwam mijn grootmoeder bij ons wonen en ze sprak geen Engels,” zei Salazar-Moreno. “En mijn vader, op dit punt, wilde meer Amerikaans worden. Hij wilde echt dat we assimileren en hij zei dat er geen Spaans voor ons kinderen in huis zou zijn, dus moesten we Engels spreken en dat was het… we hadden een moeilijke tijd.”
afgezien van de woorden die thuis worden gebruikt, herinnert Salazar-Moreno zich de invloed van zijn grootmoeder als ” puro Panamá, van het voedsel tot de houding.toen hij 12 jaar oud was, hertrouwde Salazar-Moreno ‘ s vader en zijn familie verhuisde naar de nog minder diverse buitenwijken van Denver. Zijn vader hertrouwde met een Italiaans-Amerikaanse, dus de hele familie leerde van veel pasta te houden.
” Dit was de eerste keer dat ik echt merkte dat ik de enige bruine persoon in de buurt was,” zei hij. “Er waren een of twee bruine kinderen en een paar zwarte kinderen, maar dat was van de honderden kinderen. Er was een cultuur botsing.
“maar de dingen begonnen te veranderen op de middelbare school, waren er meer Latino’ s. Hoewel ze bijna allemaal Mexicaans-Amerikaans waren konden we ons met elkaar identificeren. Er waren nog steeds culturele verschillen en blinde vlekken zoals” ze wisten niet wat plátanos (plantains) waren en hun arroz con pollo (kip en rijst) was anders dan de Onze, maar het was prima, ” Salazar-Moreno zei.
” noch mijn vrouw noch ik spreken vloeiend Spaans, maar we proberen zeker die culturele trots bij onze dochters te brengen. We behandelen het allemaal van de Afro-Latina ervaring tot de Panamese trots, ze krijgen die trots van alle kanten en ze zijn ontvankelijk voor.”
“hoewel ik Panamees was, ging ik naar Cinco De Mayo, ik rolde er gewoon mee, tenslotte zijn we allemaal Latino’ s. Maar ik wiegde nog steeds de vlag, juichte het Panamese voetbalteam, steunde nog steeds Ruben Blades en juichte voor Roberto Duran – alle Panamese helden.deze Panamese-Amerikaanse ervaring was vergelijkbaar voor leden van zijn uitgebreide familie, die in verschillende delen van het land, zoals Arizona en Kansas, een zeer veramerikaniseerd leven leidden terwijl ze hun eigen culturele geschiedenis actief hielden.verwant: onze Latino Erfgoed: een Minnesota Mexicaan ‘s’moderne familie’ vandaag de dag, Salazar-Moreno, die nu in Los Angeles woont met weinig mede-Panamezen in de buurt. Maar hij gebruikt sociale media om contact te maken met en contact te houden met zijn familie in de VS en terug in Panama City.hij bezoekt ook zo vaak als hij kan, om zijn vrouw – zelf een dochter van een Latina Moeder en zwarte vader – en dochters aan zijn geboorteplaats voor te stellen.”noch mijn vrouw, noch ik spreken vloeiend Spaans, maar we proberen zeker die culturele trots bij onze dochters te brengen,” zei Salazar-Moreno. “We behandelen het allemaal van de Afro-Latina ervaring tot de Panamese trots, ze krijgen die trots van alle kanten en ze zijn ontvankelijk voor. Ze vinden het geweldig, in feite smeken de jongeren om terug te gaan naar Panama om te bezoeken.”
gerelateerd: ons Latino erfgoed: Miami Hondurese geeft terug aan haar gemeenschap
terwijl Moreno-Salazar reflecteert op zijn “Amerikaanse ervaring” ziet hij zijn achtergrond en opvoeding als een zegen en een kans:
“Ik heb een goede tijd, Ik heb een goed leven in Amerika en ik vind het leuk om te delen wat ik weet over de Panamese cultuur en, in het algemeen, Latino cultuur met mensen die anders niet zouden weten. Ik ben trots op wie ik ben en ik praat graag over mijn cultuur –het moet gevierd worden. Alle Amerikanen zouden al onze culturen moeten vieren.”
Esther J. Cepeda is een Chicago-gebaseerde nationaal gesyndiceerde columnist en een NBC News Latino bijdrager. Volg haar op Twitter, @estherjcepeda.
volg NBC News Latino op Facebook en Twitter.