metody
między styczniem 1986 r.a grudniem 1997 r. dane 2500 pacjentów z udarem mózgu przyjętych kolejno do Kliniki Neurologii Sagrat Cor (Szpital ostrej opieki 350 łóżek w Barcelonie, Hiszpania) zostały zebrane prospektywnie w rejestrze udaru mózgu.Do celów tego badania wykluczono pacjentów z przemijającym napadem niedokrwiennym (n = 328), krwotokiem podpajęczynówkowym (N = 35) i spontanicznym krwiakiem podtwardówkowym (n = 27). Populacja badana składała się z 2110 pacjentów z ostrym niedokrwiennym (n = 1840) lub krwotocznym (N = 270) udarem. Podtypy udaru zostały sklasyfikowane zgodnie z grupą badawczą ds. naczyń mózgowych Hiszpańskiego Towarzystwa Neurologicznego14, która jest podobna do klasyfikacji National Institute of Neurological Disorders and Stroke classification15 i została wykorzystana przez naszą grupę w poprzednich badaniach.16-20 podtypów udaru obejmowały 553 pacjentów z zawałami miażdżycowo-zakrzepowymi, 484 zawałami lakunarowymi, 468 zawałami kardioembolicznymi, 248 zawałami o nieokreślonym pochodzeniu, 87 zawałami o nietypowej etiologii i 270 krwotokami domózgowymi. Definicje czynników ryzyka mózgowo-naczyniowego i zespołów lakunarnych (czysty udar ruchowy, czysty udar sensoryczny, udar czuciowo-ruchowy, niedowład połowiczy ataksywny, DCHS i atypowe zespoły lakunarne) zostały użyte w ostatnich badaniach.18-20
do celów tego prospektywnego badania szpitalnego zebrano 570 kolejnych pacjentów z zespołami lakunarowymi (wtórnymi do lakunarowego, N = 484 lub bez lakunarowego zawału mózgu, n = 86). W badaniu wzięło udział 277 pacjentów z czystym udarem motorycznym, 99 z czystym udarem sensorycznym, 81 z udarem sensorycznym, 23 z niedowładem połowiczym ataksywnym, 35 Z DCHS i 55 z nietypowymi zespołami lakunarowymi. Nietypowe zespoły lakunarne obejmowały izolowaną dyzartrię (N = 32); hemichorea-hemiballismus (N = 5); izolowaną hemiataksję (n = 5); jednostronny (n = 2) lub obustronny (N = 3) paramedialny zespół zawału talalnego; czysty niedowład ruchowy z przemijającą afazją podkorową n = 4); oraz czysty niedowład ruchowy z przemijającą oftalmoplegią wewnętrzną (N = 4).
pacjenci wybrani jako pacjenci z DCHS (N = 35) spełniali następujące kryteria: 9 (a) dyzartria bez dysfazji; (b) jednostronne „Centralne” osłabienie twarzy z niezdarnością po stronie ipsilateralnej objawiającą się ataksją typu móżdżkowego (dysmetria, zaburzenia rytmu serca, dysdiadochokineza, ataksja chodu) lub z łagodnym lub bez osłabienia; oraz (c) brak objawów lub oznak czucia. Inne zespoły lakunarne obejmowały wszystkich pacjentów z udarem lakunarnym z wyjątkiem DCHS (n = 535). Udar bez lakunaru obejmował wszystkich pacjentów, których obraz kliniczny nie był zgodny z poprzednimi podgrupami (n = 1540).
wszyscy pacjenci zostali przyjęci do szpitala w ciągu 48 godzin od wystąpienia objawów. W dniu przyjęcia zarejestrowano cechy demograficzne, istotne cechy historii klinicznej i badania neurologicznego, wyniki rutynowych badań laboratoryjnych, radiografię klatki piersiowej i dwanaście elektrokardiografii ołowiu. U wszystkich pacjentów wykonano tomografię komputerową mózgu w pierwszym tygodniu od przyjęcia do szpitala. Pacjenci z wynikiem ujemnym mieli drugą tomografię komputerową podczas pobytu w szpitalu lub byli badani metodą MRI. Inne badania obejmowały angioMRI (51% pacjentów), echo Dopplera pni nad aortalnych (43%), tętniczą angiografię cyfrową odejmowania (8%), echokardiografię w trybie B (40%) i nakłucie lędźwiowe (4%).
zmienne demograficzne obejmowały wiek i płeć. Wszystkie inne odkrycia były dychotomizowane jako obecne V nieobecne. W wywiadzie stwierdzono nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, zawał mięśnia sercowego lub dławicę piersiową, reumatyczną chorobę serca, zastoinową niewydolność serca, migotanie przedsionków, palenie tytoniu (>20 papierosów/dobę), nadużywanie alkoholu (>80 g/dobę), chromanie przerywane, przemijający atak niedokrwienny, przebyty zawał mózgu, hiperlipidemia, nefropatia, marskość wątroby lub przewlekła choroba wątroby, przewlekła obturacyjna choroba płuc i wiek ⩾85 lat. Zmienne kliniczne to: nagłe wystąpienie objawów (minuty), ból głowy, zawroty głowy, drgawki, nudności lub wymioty, zaburzenia świadomości (senność, stuporous, śpiączka), osłabienie kończyn (niedowład połowiczny lub porażenie połowiczne; objaw Babińskiego nie jest obowiązkowy), objawy czuciowe, hemianopia, afazja lub dyzartria, ataksja i porażenie nerwu czaszkowego. Zmienne neuroobrazowania obejmowały wewnętrzną kapsułkę, zwoje podstawne, móżdżek, mezencefalon, pons, tętnicę środkową mózgu i tętnicę bazalną. Zmiennymi wyników były: śmiertelność w szpitalu, stopień klinicznej niepełnosprawności w momencie wypisu, zdarzenia sercowe (ostry zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, tachyarytmia), zdarzenia oddechowe (zatorowość płucna, niedrożność lub zakażenie układu oddechowego), zdarzenia dotyczące układu moczowego, zdarzenia naczyniowe i powikłania zakaźne.
analiza statystyczna
charakterystyka Demograficzna, zdarzenia kliniczne i wyniki pacjentów z DSCH porównano z wynikami pacjentów z zespołami lakunarowymi i pacjentami z udarem bez lakunarowym. Przeprowadzono analizę jedno-i wielowymiarową. W analizach jednostajnych zmienne ciągłe porównywano z testem t Studenta, A zmienne kategoryczne z testem χ2 (z korektą Yatesa w razie potrzeby). Istotność statystyczna została ustalona na p<0.05.
w porównaniu DCHS i innych zespołów lakunarnych, zmienne związane z DCHS w analizie univariate plus wiek (używany jako zmienna ciągła ze stałym ilorazem szans (lub) dla każdego roku) i płeć badano w modelu wielokrotnej regresji liniowej w oparciu o dane demograficzne, czynniki ryzyka, dane kliniczne, neuroobrazowanie i zmienne wyników, łącznie osiem zmiennych. W porównaniu udarów DCHS i nielokunarnych określono dwa wielokrotne modele regresji liniowej. Pierwszy model predykcyjny, zawierający 11 zmiennych, opierał się na danych demograficznych, naczyniowych czynnikach ryzyka i danych klinicznych. Drugi model predykcyjny opierał się na danych demograficznych, czynnikach ryzyka oraz danych klinicznych i neuroobrazowych i zawierał 16 zmiennych. We wszystkich przypadkach zmienną zależną był DCHS (zakodowany jako absent = 0, present = 1). Poziom istotności ustalono na 0,15, a poziom tolerancji na 0,0001. Do oszacowania wag parametrów logistycznych wykorzystano metodę maksymalnego prawdopodobieństwa.21 lub I 95% przedział ufności (CI) obliczono na podstawie współczynników beta i błędów standardowych. Hipoteza, że model logistyczny odpowiednio dopasował dane, została przetestowana za pomocą testu dobroci dopasowania.Do analiz statystycznych wykorzystano 22 programy komputerowe SPSS-PC + 23 oraz BMDP24.