cechowe podejście do przywództwa koncentruje się na idei, że wielcy przywódcy rodzą się z danymi zdolnościami, a nie wyuczoną zdolnością. Osoby są sprowadzane na ten świat ze wszystkimi cechami potrzebnymi do zostania wielkim przywódcą.
teoria podejścia cechowego oczywiście budzi sporo kontrowersji. Liczne badania starały się zawęzić specyficzne cechy osobowości, które składają się na dobrego lidera, dając nam takie elementy, jak napęd, pewność siebie, uczciwość, uczciwość i tolerancja. Chociaż mogą to być dobre cechy przywódcy, niekoniecznie są to cechy, które wykazują wszyscy przywódcy. Na przykład jednym z najbardziej wpływowych przywódców na świecie był Adolf Hitler. Podczas gdy Hitler wykazywał takie cechy, jak popęd i pewność siebie, powiedziałbym, że brakowało mu pewnych cech, takich jak uczciwość i uczciwość. Pomyśl o cechach przywódczych w porównaniu do Twojej ręki. Kciuk to palec, ale nie wszystkie palce to kciuki. Wielki przywódca może mieć uczciwość i uczciwość, ale nie wszyscy liderzy mają uczciwość i uczciwość.
teoria cech wskazuje również, że wielkich przywódców nie można uczynić ani nauczyć. Jeśli nie urodziłeś się z konkretnymi cechami osobowości, nie jesteś przeznaczony do bycia liderem. Myślę, że umiejętność uczenia się jest cechą wielkiego lidera. Możliwość uczenia się na błędach i stosowania ich w przyszłych sytuacjach przywódczych jest fantastyczną cechą do wykazania.
kojarzy mi się bardziej z teorią podejścia sytuacyjnego. Według Northouse (2016, s. 93) ” podejście sytuacyjne podkreśla, że przywództwo składa się zarówno z dyrektywy, jak i wymiaru wspierającego, i że każde z nich musi być odpowiednio stosowane w danej sytuacji.”Ta teoria pokazuje, jak ważne jest, aby lider był w stanie ocenić sytuację zwolenników i zobaczyć, co lider czuje, że jest w stanie poradzić sobie w danym czasie. Możliwość dostosowania stylu przywództwa w oparciu o zwolenników jest ostatecznym celem.
Teoria i praktyka przywództwa. wydanie siódme. Thousand Oaks W Kalifornii. Wydawnictwa SAGE.