Wiersze z poematu narracyjnego Sir Waltera Scotta The Lady of the Lake z 1810 roku, w tym „The Boat Song” („Hail to the Chief”), z którym klan wita przybycie łodzią swojego wodza Rodericka Dhu, zostały ustawione do muzyki około 1812 roku przez piosenkarza Jamesa Sandersona (ok. lata 90. i wczesne lata XIX wieku:
chwała wodzowi, który triumfalnie awansuje!
czczona i błogosławiona niech będzie wiecznie zielona Sosna!— Pani Jeziora, 1810
Romans Scotta szybko przerodził się w nieautoryzowane melodramaty Romantyczne. W listopadzie 1810 roku Scott napisał do przyjaciela, że Lady of the Lake została wystawiona przez Martina i Reynoldsa w Londynie i przez Pana Siddonsa w Edynburgu. Mniej więcej w tym samym czasie Scott otrzymał list od przyjaciela i oficera armii, który zakończył swój list kopią muzyki z piosenki „Hail To The Chief”.”
wersja Lady of the Lake zadebiutowała w Nowym Jorku 8 maja 1812, a „Hail to the Chief” została opublikowana w Filadelfii mniej więcej w tym samym czasie co „March and Chorus in the Dramatic Romance of The Lady of the Lake”. Pojawiło się wiele parodii, co świadczy o dużej popularności.
Odtwórz media
problemy z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz Pomoc dla mediów.
związek z prezydentem po raz pierwszy pojawił się w 1815 roku, kiedy to został rozegrany na cześć George ’ a Washingtona i końca wojny 1812 roku (pod nazwą „Wreaths for the Chieftain”). 4 lipca 1828 roku Stany Zjednoczone Zespół Marine wykonał utwór podczas ceremonii oficjalnego otwarcia Kanału Chesapeake and Ohio, w której uczestniczył prezydent John Quincy Adams. Andrew Jackson był pierwszym żyjącym prezydentem, który w 1829 roku wykonał piosenkę na cześć swojego stanowiska, a w 1837 roku zagrał ją na inauguracji Martina Van Burena. Julia Tyler, druga żona Johna Tylera, zażądała jego wykorzystania do ogłoszenia przybycia prezydenta. Jej następczyni jako pierwsza dama, Sarah Childress Polk, zachęciła go do regularnego używania w ten sposób po tym, jak został użyty podczas inauguracji Jamesa Polka; William Seale mówi: „Polk nie był imponującą postacią, więc konieczne było pewne ogłoszenie, aby uniknąć wstydu związanego z niezauważonym wejściem do zatłoczonego pokoju. W dużych sprawach zespół … toczył Bębny podczas marszu … a dla prezydenta została załatwiona droga.”
podczas amerykańskiej wojny secesyjnej (1861-1865) utwór został również wykorzystany do ogłoszenia przybycia prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa. 3 października 1861 Davis odwiedził wraz z generałami P. G. T. Beauregard, Joseph Eggleston Johnston i Gustavus Woodson Smith w Fairfax Court House (obecnie Fairfax, Wirginia) na Radzie Wojennej. Podczas pobytu w Fairfax prezydent Davis przeprowadził również formalny przegląd wojsk, który liczył około 30 tys. Na początku przeglądu zespół 1 Pułku Piechoty Wirginii uderzył „Hail to the Chief „i zakończył z”Dixie”.
prezydentowi Chesterowi A. Arthurowi nie spodobała się piosenka i poprosił Johna Philipa Sousę o skomponowanie nowej piosenki, która nosiła tytuł „Prezydencki Polonez”. Po odejściu Arthura z urzędu, zespół Marine wznowił granie „Hail to the Chief” dla publicznych wystąpień prezydenta.
w 1954 roku Departament Obrony uczynił go oficjalnym hołdem dla prezydenta. Hitem antywojennym z 1969 roku był singiel „Fortunate Son” amerykańskiej grupy rockowej Creedence Clearwater Revival, nazwany „Hail to the Chief” w odniesieniu do patriotów i jingoistów.