od jej powstania w 1966 roku wpływy partii Czarnej Pantery przybrały ponadnarodowy charakter, który wykraczał poza tworzenie grup wsparcia dla organizacji. Aktywiści w australijskich ośrodkach miejskich, na przykład, włączyli prace członków partii Czarnej Pantery do swoich ruchów społecznych. Uciskani Dalici w Indiach naśladowali retorykę Czarnych Panter, a przedstawiciele wietnamskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego, którzy nazywali się żółtymi Panterami, również używali organizacji jako modelu. Bliżej Stanów Zjednoczonych, partia Vanguard na Bahamach dokładnie badała partię Czarnej Pantery, czerpała z jej filozofii politycznej, przyjęła jej mundury i program dziesięciopunktowy oraz opublikowała gazetę Vanguard, której zakres i format odzwierciedlał gazetę partii Czarnej Pantery, Czarną Panterę, aby kształtować jej program aktywizmu.
nawet kilkadziesiąt lat po założeniu organizacji, partia Czarnej Pantery przetrwała w powszechnej wyobraźni w Stanach Zjednoczonych dzięki publikacji wielu wspomnień jej członków i wykorzystaniu jej retoryki w muzyce rap. W 1990 roku Radny Milwaukee Michael McGee, były członek Partii Czarnej Pantery, próbował wskrzesić organizację, gdy utworzył milicję Czarnej Pantery w odpowiedzi na zaniedbanie jego społeczności przez lokalnych polityków i liderów biznesu. Milicja zainspirowała inne rozdziały i ostatecznie stała się nową partią Czarnej Pantery pod przywództwem aktywisty społecznego Aarona Michaelsa. W 1998 roku, khallid Abdul Muhammad, były Narodowy rzecznik Narodu Islamu z siedzibą w Chicago, objął de facto przywództwo organizacji, kiedy poprowadził grupę nowych członków partii Czarnej Pantery do Jasper w Teksasie, po zabójstwie Jamesa Byrda Jr., 49-letniego Afroamerykanina, który został wciągnięty za ciężarówkę pickupa przez trzech członków Ku Klux Klanu. The New Black Panther Party stało się również znane publiczności poprzez Million Youth March, który po raz pierwszy zorganizowano w Nowym Jorku w 1998 roku.
wiele działań nowej partii Czarnej Pantery wyraźnie powielało działania oryginalnej partii Czarnej Pantery. W tym samym czasie nowa partia Czarnej Pantery przyjęła zdecydowanie nacjonalistyczną orientację kulturową, co skłoniło byłych przywódców Partii Czarnej Pantery do potępienia jej za używanie nazwy partii Czarnej Pantery i zawłaszczanie jej dziedzictwa. Southern Poverty Law Center podkreśliło również różnicę między tymi dwoma grupami i określiło nową partię Czarnej Pantery jako rasistowską i antysemicką grupę nienawiści. Członkowie nowej partii Czarnej Pantery byli jednak nieapologetyczni i stanowczo odrzucili takie potępienie, twierdząc, że podjęli jedynie walkę o sprawiedliwość społeczną i wolność, której pierwotna partia Czarnej Pantery nie zdołała utrzymać.
Garrett Albert DuncanThe Editors of Encyclopaedia Britannica