z 6200 osób, które przybyły na wyspę Nazino w 1933 roku, tylko 2200 przeżyło, a tylko 200 pozostało nie do końca kruchych. Każdy, kto przeżył swój czas na odległej syberyjskiej wyspie, był obciążony wspomnieniami o chorobie, kanibalizmie i śmierci w zamarzniętej tajdze.
zgodnie z dokumentami opublikowanymi po zimnej wojnie, plan, zgodnie z propozycją Stalina, polegał na wysłaniu dwóch milionów ludzi na Syberię w celu utworzenia „specjalnych osiedli”. Oczywiście do lodowych zakamarków wysyłani są tylko ci, którzy są uważani za niepożądanych: przestępcy, bezrobotni i ludzie bez odpowiedniej radzieckiej dokumentacji.
Kiedy nadszedł czas, aby wprowadzić plan w życie, władze radzieckie zebrały 25 000 ludzi i wysłały ich do Tomska na Syberii. 6200 zostało następnie wybranych do dalszego przemieszczania się na barce rzecznej na wyspę Nazino, około 500 mil na północ od Tomska. „Osadników” wysyłano tam bez narzędzi, schronienia, ubrań i żywności. Jedynym przepisem udzielonym im na nowe życie na odległej syberyjskiej wyspie była mąka – nie dano im jednak żadnych przyborów do gotowania.
zanim dotarli na wyspę, zginęło już 27 osób. Prawie 300 osób nie przeżyło pierwszej śnieżnej nocy. Kiedy rozbitkowie obudzili się, zdali sobie sprawę z przerażenia ich sytuacji i rzeczywistości głodu wielu ludzi jadło mąkę zmieszaną z brudną wodą rzeczną. Zasadniczo zatruwając się, ci, którzy pili wodę szybko zeszli z czerwonki.
inni próbowali uciec na małych tratwach, ale często byli wyrzucani na brzeg martwi lub nigdy więcej o tym nie słyszeli. W ciągu kilku dni ciała zaśmieciły jałową wyspę, a pozostali mieszkańcy stali się zdesperowani.
pierwsze doniesienia o kanibalizmie nadeszły z wyspy zaledwie trzy dni po wylądowaniu deportowanych, jednak władze radzieckie nadal wyrzucały na wyspę więcej ludzi, nawet znając poziom chorób i głodu.
osada trwała zaledwie miesiąc, zanim Sowieci wycofali się z akcji i usunęli wszystkich deportowanych, którzy byli wystarczająco silni, aby chodzić. Dwie trzecie wysłanych do Nazino zmarło, a raporty ocalałych należą do najbardziej makabrycznych i przerażających ze wszystkiego, co wydarzyło się podczas całej kadencji Związku Radzieckiego.