Sztuka mezolitu

Tło

okres mezolitu, czyli Środkowa Epoka kamienia, jest terminem archeologicznym używanym do opisania określonych grup kultur zdefiniowanych jako należące do okresu paleolitu i neolitu. Chociaż daty rozpoczęcia i zakończenia okresu mezolitu różnią się w zależności od regionu geograficznego, możemy datować go w przybliżeniu od 10 000 p. n. e.do 8 000 p. n. e.

paleolit był epoką wyłącznie łowiectwa i zbieractwa, ale w okresie mezolitu rozwój rolnictwa przyczynił się do powstania stałych osad. Późniejszy okres neolitu wyróżnia się udomowieniem roślin i zwierząt. Niektórzy Mezolici kontynuowali intensywne polowania, podczas gdy inni praktykowali początkowe etapy udomowienia. Niektóre osady mezolityczne były wioskami chat, a inne miastami otoczonymi murami. Rodzaj narzędzia pozostaje czynnikiem diagnostycznym dla obszaru: Narzędzia mezolityczne były na ogół urządzeniami kompozytowymi wytwarzanymi z małych rozdrobnionych małych narzędzi kamiennych zwanych mikrolitami i retuszowanymi bladeletami. Paleolit wykorzystywał bardziej prymitywne metody obróbki kamienia, a Neolit porzucił głównie tryby na rzecz polerowanych, a nie rozdrobnionych narzędzi kamiennych.

sztuka z tego okresu reaguje na zmieniające się warunki pogodowe na cieplejszy klimat i adaptację do stosunkowo siedzącego trybu życia, wielkości populacji i stosowania żywności roślinnej—wszystkie dowody przejścia do rolnictwa i ostatecznie Neolitu. Mimo to żywność nie zawsze była dostępna wszędzie, a mezolityczne populacje często zmuszane były do migracji myśliwych i nadal osiedlały się w schronieniach skalnych. Trudno jest znaleźć unikalny rodzaj produkcji artystycznej w okresie mezolitu i uważa się, że ludzie najprawdopodobniej kontynuowali formy sztuki rozwinięte w górnym paleolicie (ostatni okres paleolitu). Należą do nich malowidła jaskiniowe i ryciny, małe artefakty rzeźbiarskie i wczesna Architektura.

Mezolityczna Sztuka Skalna

na wybrzeżu Morza Śródziemnego w Hiszpanii istnieje wiele znaczących miejsc sztuki skalnej mezolitu. Sztuka składa się z małych malowanych postaci ludzi i zwierząt, które są najbardziej zaawansowanymi i rozpowszechnionymi zachowanymi z tego okresu, z pewnością w Europie i prawdopodobnie na świecie, przynajmniej we wcześniejszych pracach. Wyróżnia się liczbą włączonych miejsc, największym skupiskiem takiej sztuki w Europie. Postać ludzka jest często głównym tematem w malowanych scenach. Gdy pojawia się w tej samej scenie co zwierzęta, ludzka postać biegnie w ich kierunku. Najczęstsze są sceny polowań, ale są też sceny walki i tańca, a także być może zadania rolnicze i gospodarowanie udomowionymi zwierzętami. W niektórych scenach pokazywany jest zbierający miód, najbardziej znany z Cuevas de la Araña en Bicorp.

obraz znany jako tancerze Cogula jest dobrym przykładem przedstawienia ruchu w sztuce statycznej. W tej scenie przedstawiono dziewięć kobiet, coś nowego w regionie. Niektóre są pomalowane na czarno, a inne na Czerwono. Widywano ich tańczących wokół męskiej postaci z nienormalnie dużym fallusem, postacią rzadką, jeśli nie nieobecną, w paleolitycznej sztuce. Wraz z ludźmi istnieje kilka zwierząt, w tym martwy jeleń lub buk, wbity strzałą lub atlatl, leżący w dolnym środku.

rdzenne populacje mezolitu powoli przyswajały rolniczy styl życia, poczynając od używania ceramiki. Zajęło tysiąc lat w okresie neolitu, zanim przyjęli hodowlę zwierząt (która stała się dla nich szczególnie ważna) i uprawę roślin w znaczącym stopniu. Kiedy w końcu rozwinęli zainteresowanie bardziej żyznymi obszarami wykorzystywanymi przez późne Kultury naddunajskie, stali się zagrożeniem, które zmusiło naddunajskich rolników do umocnienia swoich osad.

znaleziska z wykopalisk archeologicznych

Wykopaliska niektórych megalitycznych zabytków w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Skandynawii i Francji ujawniły dowody działalności rytualnej, czasami związanej z architekturą, w okresie mezolitu. Jeden megalit (ok. 9350 p. n. e.), znaleziony w Cieśninie Sycylijskiej, o długości ponad 39 stóp i wadze prawie 530 000 funtów, został odkryty pod ponad 130 stopami wody. Jego cel pozostaje nieznany. W niektórych przypadkach zabytki megalitu są jednak tak odległe w czasie od ich następców, że ciągłość jest mało prawdopodobna. W innych przypadkach wczesne daty lub dokładny charakter działalności są kontrowersyjne.

grawerowany wisiorek łupkowy odkryty w Star Carr w Anglii w 2015 roku jest uważany za najstarsze mezolityczne formy sztuki na wyspie Wielkiej Brytanii. Grawerowana biżuteria z tego okresu poza Skandynawią jest niezwykle rzadka. Chociaż otwór w górnym kącie skały sugeruje, że był on noszony, archeolodzy obecnie przeprowadzają analizę obiektu w celu ustalenia, czy rzeczywiście tak było. Podobieństwo nacięć do podobnych wisiorków znalezionych w Danii może sugerować kontakt z kulturami na kontynencie lub migrację z kontynentu do Wielkiej Brytanii. Możliwości te są jednak nadal badane.

w północno-wschodniej Europie, Syberii i niektórych miejscach w południowej Europie i północnej Afryce można wyróżnić „mezolit ceramiczny” między 7000 a 3850 rokiem p. n. e. Rosyjscy archeolodzy wolą określać takie Kultury garncarskie jako neolityczne, mimo że nie ma rolnictwa. Te ceramiczne Kultury mezolitu można znaleźć peryferyjne do osadniczych kultur Neolitu. Stworzyli oni charakterystyczny rodzaj ceramiki, z podstawą punktową lub gałkową i rozkloszowanymi obręczami, wytwarzanymi metodami nie stosowanymi przez neolitycznych rolników. Chociaż każdy obszar mezolitu ceramiki opracował indywidualny styl, wspólne cechy sugerują jeden punkt pochodzenia. Najwcześniejsza manifestacja tego rodzaju ceramiki może być w regionie wokół jeziora Bajkał na Syberii.