National Labor Relations Board (NLRB), niezależna agencja federalna utworzona przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1935 roku w celu administrowania National Labor Relations Act (zwaną także ustawą Wagnera). Ustawa została zmieniona w 1947 roku poprzez ustawę Taft-Hartley, a w 1959 roku poprzez ustawę Landrum-Griffin.
podstawowe funkcje NLRB to (1) decydowanie, w przypadku złożenia wniosku przez pracowników, czy istnieje odpowiednia jednostka przetargowa pracowników do rokowań zbiorowych; (2) ustalenie w drodze wyborów w głosowaniu tajnym (prowadzonych przez NLRB), czy pracownicy przedsiębiorstwa lub branży chcą być reprezentowani przez związki zawodowe; oraz (3) zapobieganie nieuczciwym praktykom pracy stosowanym przez pracodawców i związki zawodowe lub ich korygowanie.
mianowani przez prezydenta USA, pięciu członków zarządu i radca generalny służą różnym celom. Rada jest odpowiedzialna za rozpatrywanie sporów pracowniczych i rozwiązywanie ich w trybie quasi-sądowym. Główny radca prawny NLRB bada i oskarża skargi, a także nadzoruje sprawy w biurach terenowych NLRB.
NLRB nie ma niezależnych uprawnień do egzekwowania swoich nakazów, ale może starać się o ich wykonanie za pośrednictwem amerykańskiego Sądu Apelacyjnego. Rada nie może działać z własnej inicjatywy; we wszystkich przypadkach zarzuty i petycje reprezentacyjne muszą być inicjowane przez pracodawców, osoby fizyczne lub związki zawodowe. Z biegiem czasu decyzje podjęte przez NLRB przyczyniły się do kształtowania amerykańskich praktyk pracowniczych.