ostatni cykl boom–bust: relatywny wkład przepływów kapitałowych, podaży kredytów i baniek aktywów

do oceny różnych konkurencyjnych wyjaśnień dotyczących ostatniego cyklu boom–bust używamy szacunkowego modelu DSGE otwartej gospodarki z tarciami finansowymi dla USA i reszty świata. Uważamy, że hipoteza oszczędności jest niewystarczająca do wyjaśnienia wszystkich aspektów boomu w USA. Stosunkowo silny wzrost TFP i ekspansywna polityka pieniężna nie są również w stanie w pełni wyjaśnić zmienności inwestycji przedsiębiorstw, a w szczególności inwestycji mieszkaniowych. Bąbelki na rynku akcji i mieszkaniowym określamy jako kluczowe. Jeśli chodzi o pogorszenie koniunktury w latach 2008/2009, spadek cen mieszkań i inwestycji mieszkaniowych odgrywa jedynie niewielką rolę. Niewykonanie zobowiązania hipotecznego ma większą moc wyjaśniającą, zwłaszcza w specyfikacji modelu z segregowanym rynkiem akcji. Wreszcie, pęknięcie bańki giełdowej było co najmniej tak samo ważne w tej recesji, jak w 2001 roku. Z powodu różnych negatywnych wstrząsów, które dotknęły gospodarkę w tym samym czasie w latach 2008/2009 i dalszego pozytywnego wzrostu technologii, nie tylko realna stopa procentowa spadła, ale inflacja gwałtownie spadła i nie pozostawiła zbyt wiele miejsca, aby polityka pieniężna mogła odgrywać podobną stabilizującą rolę jak w poprzednich recesjach.