tijdens het lezen zullen lezers een woord niet herkennen, tenzij ze zich fixeren binnen drie tot vier tekenruimten van het woord. Hetzelfde geldt voor snelheidslezers en skimmers. Snelheidslezers kunnen geen vragen over een hoofdpunt of detail beantwoorden, als ze er niet direct op fixeerden of binnen drie karakterruimten ervan. Wanneer een tekst wordt verwijderd tijdens het lezen, kunnen lezers alleen nauwkeurig rapporteren over het woord waar ze op fixeerden of het volgende woord aan de rechterkant. Er is geen bewijs van eye movement research dat individuen voorspellingen van tekst maken op basis van hypothesen over de woorden in de periferie, zodat ze kunnen overslaan of minder tijd besteden aan onbelangrijke of overbodige woorden.
De meeste snelleescursussen beweren dat het perifere zicht kan worden gebruikt om tekst te lezen. Dit is voorgesteld onmogelijk omdat de tekst is wazig uit door gebrek aan visuele resolutie. Op zijn best kan het menselijk brein alleen maar raden naar de inhoud van tekst buiten het maculaire gebied. Er zijn gewoon niet genoeg kegelcellen weg van het centrum van het gezichtsveld om woorden in de periferie van het veld te identificeren.
Er is gesuggereerd dat het fixatiebereik door middel van training (meta-geleiding) kan worden uitgerekt om zo veel als een lijn in te nemen voor skimming of snelheidsmeting. Andere bronnen suggereren echter dat het gebruik van deze methode kan resulteren in een ernstig verminderde begrijpingssnelheid in vergelijking met normaal lezen (“rauding”).
sommige cursussen voor snellezen benadrukken dat het menselijk oog zeer snel moet bewegen. Ze benadrukken ook dat het menselijk oog in een patroon moet bewegen om de informatie in te vullen die niet goed werd waargenomen. De effectieve limiet voor scansnelheden gebaseerd op de limiet van de resolutie van het menselijk oog is ongeveer 300 woorden per minuut. Er wordt beweerd dat dergelijke snelheden ook grote oefening en extreem snelle oogbewegingen vereisen, hoewel onderzoek suggereert dat een dergelijke training niet mogelijk is. Er is gesuggereerd door sommige snelheid lezen promotors dat de lezers die dergelijke snelheden te bereiken zijn op het Autisme spectrum. Onderzoek naar leessnelheid suggereert dat studiestrategieën, in plaats van snellezen, verklaart waarom deskundige lezers, zoals professoren en redacteuren, efficiënter zijn dan anderen.