Tło odkrycia
wiek
4,4 do 4,2 miliona lat temu
ważne odkrycia skamieniałości
w latach 1992-1994 odnaleziono setki skamieniałych kości, wszystkie z miejscowości na zachód od rzeki Awash w Aramis w Etiopii. Znaleziska liczą ponad 110 okazów i reprezentują około 35 pojedynczych przedstawicieli tego gatunku. Większość szczątków to zęby, ale znaleziono również kości czaszki i kończyn. Częściowa kość ramienna (kość ramienna) wskazuje, że gatunek ten był mniejszy niż przeciętny Australopithecus afarensis.
w 2005 roku odnaleziono szczątki 9 osobników z As Duma w północnej Etiopii. Szczątki składają się głównie z fragmentów zębów i szczęk, ale także niektórych kości dłoni i stóp.
niektóre okazy odkryte wcześniej w Kanapoi, Lothagam i Tabarin również mogły należeć do tego gatunku.
kluczowe okazy
- ARA-VP-6/1: jest to holotyp dla tego gatunku. Składa się z zębów i kości szczęki i został znaleziony w Aramis w 1993 roku.
- „Ardi” ARA-VP-6/500: częściowy szkielet znaleziony w 1994, składający się z około 125 sztuk, został opisany i opublikowany w 2009. Jest to najstarszy znany szkielet ludzkiego przodka. Uważa się, że osobnik jest kobietą i jest nazywany „Ardi”. Ważyła około 50 kg i miała około 120 cm wzrostu.Szkielet był w bardzo złym stanie i zespół 15 lat zajmował się wykopaliskami, skanowaniem, wirtualnymi rekonstrukcjami, montażem, a następnie analizą. Wyniki były niezwykle istotne pod względem tego, jak postrzegamy ewolucję najwcześniejszych hominidów i wygląd fizyczny ostatniego wspólnego przodka ludzi i szympansów. Szkielet nie przypomina szympansa czy goryla lub ma oczekiwane cechy „przejściowe”. Zamiast tego może zachować niektóre cechy ostatniego przodka szympansa-człowieka. Analiza szkieletu ujawnia, że ludzie nie wyewoluowali z chodzących po golonkach małp, jak długo wierzono. Wskazuje również, że ewolucja szympansów przeszła wysoki stopień specjalizacji, ponieważ odbiegała od ostatniego wspólnego przodka, a zatem małpy te są ubogimi modelami do zrozumienia wyglądu tego przodka.
co oznacza nazwa
nazwa pochodzi z lokalnego języka Afar. „Ardi” oznacza „ziemię” lub „podłogę”, a „pithecus” to po grecku „małpa”. Nazwa „ramid” w języku Afar oznacza „korzeń”.
rozmieszczenie
skamieniałości należące do tego gatunku znaleziono we wschodniej Afryce w Dolinie Środkowej Awash w Etiopii. Dodatkowe skamieniałości, które mogą również należeć do tego gatunku, zostały zebrane w północnej Kenii.
relacje z innymi gatunkami
pozycja tego gatunku jako bezpośredniego przodka człowieka jest niejasna, a naukowcy wciąż debatują, gdzie powinien być umieszczony względem naszej bezpośredniej linii. Odkrywcy uważają, że był przodkiem Australopithecus – jest to jedyna przypuszczalna hominina w dowodach między 5,8 a 4,4 mln lat temu – ale inni się nie zgadzają. Nawet jeśli Ardipithecus ramidus nie znajduje się w naszej bezpośredniej linii, musiał być blisko spokrewniony z bezpośrednim przodkiem i prawdopodobnie podobny pod względem wyglądu i adaptacji. Oferuje również nowy wgląd w to, jak ewoluowaliśmy od wspólnego przodka, którego dzielimy z szympansami.
gatunek ten został pierwotnie sklasyfikowany jako Australopithecus ramidus w 1994, ale został przeklasyfikowany w 1995, ponieważ jego odkrywcy wierzyli, że jest wystarczająco odrębny, aby umieścić go w nowym rodzaju, Ardipithecus.
Kluczowe cechy fizyczne
ten gatunek był dwunożny i stał pionowo na ziemi, ale mógł poruszać się na wszystkich czterech kończynach na drzewach. Cechy anatomii są niezwykle prymitywne.
mózg
- około 300-350 cm3, podobny wielkością do współczesnych szympansów płci żeńskiej i bonobosów
wielkość i kształt ciała
- podobny wielkością do współczesnych szympansów. Najbardziej kompletny okaz, samica, miał około 120 cm wzrostu
- samce były tylko nieco większe od samic
- kształt ciała był bardziej podobny do małp niż ludzi, ale różnił się od żywych afrykańskich małp człekokształtnych wieloma znaczącymi cechami
kończyny
- mieszanka prymitywnych i pochodnych cech sugeruje, że gatunek ten był w stanie chodzić prosto po ziemi, ale skutecznie wspinać się na drzewa
- długie potężne ramiona, które nie były używane do ważenia lub golenia-chodzenie jak u czworonożnych małp
- kości w nadgarstku (szczególnie staw śródręcza) zapewniały elastyczność i kości dłoni były krótkie. Cechy te sugerują, że ten gatunek nie był golonkowcem i że dłonie mogły podtrzymywać ciężar ciała podczas poruszania się po gałęziach
- kości palców były długie i zakrzywione, obie cechy przydatne do chwytania gałęzi
- kości kończyn górnych i dolnych (kości udowe i piszczelowe) mają cechy zgodne z dwunożnością
- stopy były stosunkowo płaskie i pozbawione łuków, co wskazuje, że ten gatunek prawdopodobnie nie mógł chodzić ani biegać na długich dystansach
- miały chwytny uprowadzony palec charakterystyczny dla goryli i szympansów
- > stopa była bardziej sztywna niż szympansy z podstawami czterech kości palców zorientowane na wzmocnienie przedniej części stopy podczas odpychania. Szympansy mają bardzo elastyczną śródstopię, która poprawia ich zdolność chwytania i wspinania się, ale są mniej skuteczne w napędzaniu podczas chodzenia po ziemi
miednica
- ma mieszankę cech przydatnych zarówno podczas wspinaczki, jak i chodzenia w pozycji pionowej i sugeruje, że gatunek nadal spędzał dużo czasu na drzewach
- kształt górnych ostrzy (ilium) wydaje się krótki i szeroki, jak Australopithecus afarensis, co wskazuje, że mięśnie pośladkowe zostały przesunięte. To obniżyło środek masy ciała, aby zrównoważyć jedną nogę podczas chodzenia
- dolna miednica jest duża, a kąt powierzchni kulszowej nie jest skierowany ku górze, jak to ma miejsce u ludzi i australopiteków. Są to prymitywne cechy, które sugerują, że ten gatunek miał masywne mięśnie tylne do wspinania się i nie chodził jak A. afarensis
- węzeł kulszowy jest podobny wielkością i kształtem do późniejszych hominin. Jest to cecha pochodna i nie występuje u szympansów
szczęki i zęby
- znaczna część uzębienia jest podobna do małpy, w tym stosunkowo duże kły i zęby trzonowe
- grubość szkliwa zębów jest pośrednia między grubością szympansów i australopiteków
- kły są mniej wystające i mniejsze niż wszystkie inne znane małpy i nie ma dowodów na honowanie. Podstawa kłów u obu płci jest podobna pod względem wielkości do samic szympansów i samców bonobos, ale mają krótsze wysokości korony
- górne kły mają kształt diamentów, a nie spiczasty kształt U afrykańskich małp człekokształtnych, whch jest pochodną cechy wspólnej z Australopithecus afarensis . Niższe kły wydają się mieć mniej pochodzące cechy.
- szczęka wykazywała znaczną projekcję do przodu w porównaniu z ludźmi, ale mniej niż współczesne małpy afrykańskie
- pre-molars mają cechy bardziej zaawansowane w kierunku człowieka
- kły (nieostre i małe), a inne zęby mają cechy z Orrorin tugenensis
Czaszka
- czaszka spoczywa na kręgosłupie, co wskazuje, że ten gatunek był dwunożny, chociaż prawdopodobnie chodził w nieco inny sposób niż ludzie
- podstawa czaszki jest krótka od przodu do tyłu, co oznacza, że głowa jest zrównoważona na szczycie kręgosłupa
- twarz jest mały i w bardziej pionowej pozycji niż szympansy
- grzbiet nad oczodołem jest inny niż u szympansa
styl życia
Kultura
nie ma dowodów na jakiekolwiek specyficzne cechy kulturowe, ale mogli oni używać prostych narzędzi podobnych do tych używanych przez współczesne szympansy, w tym:
- gałązki, patyki i inne materiały roślinne, które można było łatwo ukształtować lub zmodyfikować. Mogły one być wykorzystywane do różnych prostych zadań, w tym do zdobywania żywności.
- kamienie niezmodyfikowane, czyli kamienie, które nie zostały ukształtowane lub zmienione przed użyciem. Narzędzia te mogły być używane do przetwarzania twardych produktów spożywczych, takich jak orzechy.
środowisko i dieta
związane skamieniałości zwierząt i roślin wskazują, że gatunek ten żył w stosunkowo wilgotnych i silnie zalesionych lasach. Do gatunków kopalnych należą rośliny takie jak figi, palmy i jagody oraz zwierzęta takie jak kolobiny i małpy pawianopodobne, kudu, peafowl, nietoperze, ryjówki, gryzonie, gołębie, orły, sowy i papugi.
gatunek, ze swoimi małpimi stopami, prawdopodobnie spędzał sporo czasu na drzewach szukając pożywienia i schronienia.
dieta mogła obejmować orzechy, owoce, liście, bulwy, owady i małe ssaki. Prawdopodobnie były bardziej wszystkożerne od szympansów (ze względu na wielkość, kształt i szkliwo zębów) i żywiły się zarówno na drzewach, jak i na ziemi. Dowody są niejednoznaczne, ale badania sugerują, że przednie zęby były regularnie używane do zaciskania i ciągnięcia, prawdopodobnie odzwierciedlając dietę, która obejmowała duże ilości liści. Analiza szkliwa zębów sugeruje, że jadły owoce, orzechy i liście. Badania izotopów węgla zębów wykazały, że żywiły się roślinami leśnymi, a nie trawiastymi.