podczas czytania czytelnicy nie rozpoznają słowa, Chyba że są utrwaleni w trzech do czterech przestrzeniach znakowych słowa. To samo dotyczy czytników prędkości i odpieniaczy. Czytelnicy Speed nie mogą odpowiedzieć na pytania dotyczące głównego punktu lub detalu, jeśli nie ustalili go bezpośrednio lub w trzech przestrzeniach znaków. Kiedy tekst jest usuwany podczas czytania, czytelnicy mogą tylko dokładnie zgłosić słowo, na którym się skupiali, lub następne po prawej stronie. Nie ma dowodów z badań ruchu gałek ocznych, że osoby dokonują przewidywania tekstu w oparciu o hipotezy dotyczące słów na peryferiach, aby mogły pominąć lub spędzić mniej czasu na nieistotnych lub zbędnych słowach.
większość kursów szybkiego czytania twierdzi, że widzenie peryferyjne może być używane do czytania tekstu. Sugerowano, że jest to niemożliwe, ponieważ tekst jest rozmyty przez brak rozdzielczości wizualnej. W najlepszym przypadku ludzki mózg może tylko odgadnąć zawartość tekstu poza obszarem plamki żółtej. Po prostu nie ma wystarczającej ilości komórek stożka z dala od centrum pola widzenia, aby zidentyfikować słowa na obrzeżach pola.
zasugerowano, że rozpiętość fiksacji można rozciągnąć poprzez trening (meta guiding), aby przyjąć tyle, co linia w celu skimmingu lub szybkiego czytania. Jednak inne źródła sugerują, że stosowanie tej metody może skutkować znacznie zmniejszonym tempem rozumienia w porównaniu z normalnym czytaniem („rauding”).
niektóre kursy szybkiego czytania podkreślają, że ludzkie oko musi poruszać się bardzo szybko. Podkreślają również, że ludzkie oko powinno poruszać się we wzorcu, aby wypełnić informacje, które nie były właściwie postrzegane. Efektywna granica prędkości skanowania oparta na granicy rozdzielczości ludzkiego oka wynosi około 300 słów na minutę. Twierdzi się, że takie prędkości wymagają również Wielkiej praktyki i niezwykle szybkich ruchów gałek ocznych, chociaż badania sugerują, że taki trening nie jest możliwy. Niektórzy promotorzy szybkiego czytania sugerują, że czytelnicy, którzy osiągają takie prędkości, znajdują się w spektrum autyzmu. Badania nad szybkością czytania sugerują, że strategie badań, a nie Szybkie czytanie, wyjaśniają, dlaczego doświadczeni czytelnicy, tacy jak profesorowie i redaktorzy, są bardziej wydajni niż inni.