Character Background and Biograph
Lon Chaney als Erik in de verfilming van de film uit 1925.
in de oorspronkelijke roman worden weinig details gegeven over Erik ‘ s verleden, hoewel er geen tekort is aan hints en implicaties in het boek. Erik zelf betreurt dat zijn moeder geschokt was door zijn verschijning en dat zijn vader, een Meester vrijmetselaar, hem nooit heeft gezien. Het is ook gebleken dat “Erik” was niet, in feite, zijn geboortenaam, maar een die werd gegeven of gevonden “per ongeluk”, zoals Erik zelf zegt in de roman. In de roman noemt Leroux hem soms “the man ‘ s voice”; Erik verwijst ook naar zichzelf als “The Opera Ghost”, “The Angel of Music”, en woont een vermomming bij als The Red Death. Het grootste deel van Erik ‘ s geschiedenis wordt onthuld door een mysterieuze figuur, bekend door het grootste deel van de roman als de pers of de Daroga, die een lokale politiechef in Perzië was geweest en die Erik volgde naar Parijs; een deel van de rest wordt besproken in de epiloog van de roman. Erik is geboren in een klein stadje buiten Rouen, Frankrijk. Hij is vreselijk misvormd geboren en is een “onderwerp van horror” voor zijn familie en als gevolg daarvan, loopt hij weg als een jonge jongen en valt in met een band van zigeuners, het maken van zijn brood als een attractie in freak shows, waar hij bekend staat als “le mort vivant” (“de levende doden”). Tijdens zijn tijd bij de stam wordt Erik een groot illusionist, goochelaar en buikspreker. Zijn reputatie voor deze vaardigheden en zijn onaardse zangstem verspreidt zich snel, en op een dag noemt een bonthandelaar hem aan de Sjah van Perzië.De sjah beveelt de pers om Erik te halen en hem naar het paleis te brengen.De Sjah-in-Sjah geeft Erik, die zich een begaafd architect bewijst, opdracht om een uitgebreid paleis te bouwen, Mazenderan. Het gebouw is ontworpen met zoveel valdeuren en geheime kamers dat zelfs niet het geringste gefluister als privé kan worden beschouwd. Het ontwerp zelf draagt geluid naar talloze verborgen locaties, zodat men nooit wist wie zou kunnen luisteren. Op een gegeven moment onder de Shah ‘ s werk, Erik is ook een politieke Moordenaar, met behulp van een unieke strop aangeduid als de Punjab Lasso.De Perzische woont op de vage verschrikkingen die bestonden in Mazenderan in plaats van dieper in te gaan op de werkelijke omstandigheden betrokken. De Sjah, tevreden met Erik ’s werk en vastbesloten dat niemand anders zo’ n paleis zou moeten hebben, beveelt Erik blind gemaakt. Denkend dat Erik nog een paleis kon maken, zelfs zonder zijn gezichtsvermogen, beveelt de Sjah Erik ‘ s executie. Het is alleen door de tussenkomst van de Daroga (de pers) dat Erik ontsnapt. Erik gaat vervolgens naar Constantinopel en wordt in dienst genomen door zijn heerser, die onder andere helpt bij het bouwen van bepaalde gebouwen in de Yildiz-Kiosk. Hij moet echter de stad verlaten om dezelfde reden dat hij Mazenderan verliet: hij weet te veel. Hij lijkt ook naar Zuidoost-Azië te zijn gereisd, omdat hij beweert onderwater te hebben leren ademen met behulp van een hol Riet van de “Tonkin pirates”. Tegen die tijd is Erik zijn nomadenleven beu en wil hij “leven zoals iedereen”. Voor een tijd werkt hij als aannemer, het bouwen van “gewone huizen met gewone bakstenen”. Hij bood uiteindelijk een contract aan om te helpen met de bouw van het Palais Garnier, beter bekend als de Parijse Opéra. Tijdens de bouw is hij in staat om een soort speeltuin voor zichzelf te maken binnen het operagebouw, waarbij hij valluiken en geheime gangen creëert door elke centimeter van het theater. Hij bouwt zelfs een huis in de kelders van de Opera waar hij ver van de wreedheid van de mens kan leven. Erik is al twintig jaar bezig met het componeren van een stuk getiteld Don Juan Triumphant. In een hoofdstuk nadat hij Christine meeneemt naar zijn hol, vraagt ze hem om haar een stuk uit zijn meesterwerk te spelen. Hij weigert en zegt: “Ik zal Mozart voor je spelen, als je wilt, wat je alleen maar zal doen huilen; maar mijn Don Juan, Christine, burns.”Uiteindelijk, nadat ze zijn masker heeft losgemaakt en zijn misvormde gezicht heeft gezien, begint hij het te spelen. Christine zegt dat het in eerste instantie leek te zijn “een grote vreselijke Snik,” maar werd toen alert op de nuances en de macht. Na de voltooiing van de roman, hij oorspronkelijk van plan om naar zijn bed (dat is een doodskist) en “never wake up,” maar door de laatste hoofdstukken van de roman, waarin Erik ontvoert Christine direct vanaf het podium tijdens een uitvoering), Erik drukt zijn wens om te trouwen met Christine en een comfortabel burgerlijk leven te leiden nadat zijn werk is voltooid. Hij heeft een enorme voorraad buskruit opgeslagen onder de Opera, en als ze zijn aanbod weigert, is hij van plan het te laten ontploffen. Wanneer zij toegeeft aan zijn verlangens om zichzelf te redden, haar geliefde Raoul (die, geholpen door de pers, op zoek ging naar Christine en viel in Erik ‘ s martelkamer), en de bewoners van de Opera, komen we erachter dat zijn deel van de overeenkomst was om de pers en Raoul boven de grond te nemen. Hij doet dit met de pers, maar Raoul werd “een gijzelaar” gehouden en werd “comfortabel opgesloten, goed geketend” in de kerker onder de opera. Als hij terugkomt, vindt hij Christine wachten op hem, als “een echte levende verloofde” en hij zwoer dat ze haar voorhoofd gekanteld naar hem toe, en hij kuste het. Dan zegt hij dat hij zo blij was dat hij aan haar voeten viel, huilend, en ze huilt met hem, noemt hem “arme, ongelukkige Erik” en neemt zijn hand. Op dit punt, hij is “gewoon een arme hond klaar om te sterven voor haar” en hij keert terug naar haar de ring die ze had verloren en zei dat ze vrij was om te gaan en trouwen Raoul. Erik bevrijdt Raoul en hij en Christine vertrekken. Maar voordat ze dat doen, laat Erik Christine beloven dat als hij sterft ze terug zal komen en hem begraven. Dan kust ze Erik ‘ s voorhoofd. Erik sterft drie weken later, maar niet voordat hij naar de pers gaat en hem alles vertelt, en belooft hem Erik ‘ s liefste bezittingen te sturen: de papieren die Christine schreef over alles wat er gebeurd was met haar “engel van de muziek” en een aantal dingen die haar toebehoorden. Christine houdt haar belofte en keert terug naar de Opera om Erik te begraven en de gewone gouden band die hij haar had gegeven om zijn vinger te plaatsen. Leroux beweert dat een skelet met zo ‘ n ring later werd opgegraven in de kelders van de Opera.
volgens de Musical en 2004 Film
volgens deze twee bronnen was Erik oorspronkelijk een kansarm kind met een talent voor magie en illusies. Hij bracht een groot deel van zijn jeugd door met het reizende circus, en werd getoond als het “duivelskind” aan degenen die aanwezig waren. Echter, tijdens het optreden in het Opera House, een jonge Madame Giry medelijden met hem en neemt hem in als haar eigen. Daarna verbergt ze hem in de kelders van het operagebouw. De film gaat hier veel dieper op in dan de musical. Echter, toch is het dramatisch anders (en in veel opzichten een vereenvoudigde versie van) biografie en achtergrond dan wat is genoemd.in de Leroux roman wordt Erik beschreven als lijkachtig zonder neus; verzonken ogen en wangen; gele, perkamentachtige huid; en slechts een paar inktzwarte haartjes die zijn hoofd bedekken. Hij wordt vaak beschreven als “een lopend skelet”, en Christine beschrijft grafisch zijn koude handen.
ge Chaney Sr.’s karakterisering van Erik in de stomme film (uitgebracht in 1925) blijft inhoudelijk het dichtst bij het boek, in die zin dat Erik’ s gezicht lijkt op een schedel met een langgerekte snee in de neus en uitstekende, kromme tanden. Chaney was een meester make-up artiest en werd beschouwd als avant garde voor het maken en toepassen van Erik ‘ s gezicht make-up ontwerp zelf. Er wordt gezegd dat hij het geheim hield tot de eerste dag van het filmen. Het resultaat was naar verluidt zo beangstigend voor de dames van de tijd, theaters met de film werden gewaarschuwd om reukzout bij de hand te houden voor de vrouwen die flauwvielen in shock.
verschillende films gebaseerd op de roman variëren ook de misvormingen (of in het geval van Dario Argento ‘ s film, het gebrek daaraan, waar Erik een normale, knappe man was opgevoed door ratten). In de bewerking van Universal uit 1943 probeert een arme muzikant zijn muziek te publiceren en beschuldigt hij de uitgever ervan zijn muziek te stelen. Het personage Phantom vermoordt de uitgever door wurging en probeert zijn muziek terug te halen, om zijn gezicht te laten verbranden door etszuur in zijn gezicht te laten gooien door de vrouwelijke assistent van de uitgever. De rock-opera ’the Phantom of the Paradise heeft Winslow (Erik karakter) zijn hoofd te krijgen gevangen in een record-druk op en Robert Englund’ s horror-versie heeft hem het verkopen van zijn ziel aan Satan en met zijn gezicht verminkt als gevolg (deze versie heeft ook een gruwelijke variatie op het masker, waarin Erik is naaien vlees op zijn gezicht)
In Andrew Lloyd Webber ‘ s musical aanpassing (een tip van Universal 1943 draai aan het verhaal), slechts de helft van Erik ’s gezicht vervormd is (dus de beroemde half-masker vaak geassocieerd met Erik’ s verschijning. Zijn show was oorspronkelijk gepland om een volledig masker en een volledige gezichtsvermindering te hebben, maar toen de regisseur, Hal Prince, zich realiseerde dat het expressie op het podium erg moeilijk zou maken, halveerden ze het masker. Het logo met een volledig masker werd gepubliceerd voor de verandering. De misvorming in de musical omvat een snee aan de rechterkant van zijn deels kalende hoofd met blootgestelde schedel Weefsel, een langwerpig rechter neusgat, een ontbrekende rechter wenkbrauw, misvormde lippen, verschillende gekleurde ogen, en verschillende rode vlekken die lijken korstjes op de rechterwang.
Gerard Butler ‘ s minder schokkende, meer geromantiseerde verschijning als Phantom in de aanpassing van 2004.
de tekst in de laatste scène van The Phantom in zijn hol wordt soms geïnterpreteerd als dat de misvormingen invloed hebben op zijn vermogen om geslachtsgemeenschap aan te gaan, omdat Christine hem vroeg of ze was meegenomen om ” Prey for lust for flesh?”hij reageert” dat lot, dat mij veroordeelt om te wentelen in bloed / heeft me ook de vreugden van het vlees ontzegd.”Maar dit is verduidelijkt; de lijn in plaats daarvan verwijst naar het gebrek aan seksuele ervaring van de Phantom als gevolg van zijn gezicht. Zijn vermogen om geslachtsgemeenschap te hebben wordt verder aangetoond in het vervolg op Lloyd-Webber ‘ s show, “Love Never Dies,” waarin wordt onthuld dat The Phantom en Christine betrokken waren bij geslachtsgemeenschap de nacht voor haar huwelijk, wat resulteerde in haar zwangerschap. Het duurde oorspronkelijk ongeveer vier uur per optreden om de protheses aan te brengen in de originele London productions. Op Broadway werd het teruggebracht tot ruwweg drie. Meer dan één Phantom heeft make-up Rampen op het podium beschreven. Michael Crawford vertelt een verhaal waar hij trok weg van de kus op het einde alleen om te zien dat “lower lip was now opknoping off Sarah’ s gezicht!”. Om de flub te bedekken, trok hij haar terug voor een andere kus en “nam de lippen terug” en hield die kant van zijn hoofd weg van het publiek. In de verfilming van 2004 werd Erik ‘ s make-up gemaakt om er veel minder gruwelijk uit te zien. Filmcriticus Roger Ebert merkte op dat hij vond Gerard Butler was gemaakt om te goed uit te zien voor de film, en dat zijn maskers waren meer een mode-accessoire dan een poging om zijn misvormingen te verbergen.
populaire oorzaken van de misvorming
in de moderne tijd is de misvorming op vele manieren verklaard. In de spin-off 1974 editie, Phantom of the Paradise, wordt zijn gezicht verpletterd in een CD-pers. Andere versies relateren zijn gezicht littekens meer extreme oorzaken. De twee belangrijkste oorzaken zijn brandwonden en zuur.
variaties op het masker
Erik ‘ s gezicht is altijd Verborgen (de Dario Argento-versie is de enige editie die elke gezichtsvermindering uitsluit). Terwijl in het origineel en de film uit 1925 het masker het hele gezicht bedekt, zijn er veel verschillende neemt op dit. De spin-off uit 1974 heeft bijvoorbeeld een masker dat alleen het bovenste gedeelte van zijn gezicht bedekt (hoewel het ook metalen tanden bevat). Echter, andere versies (met name de musical) bevatten slechts een half-face masker. Bovendien zijn sommige films voorzien van een meer grusome twist; de meest populaire lijkt te betrekken Erik (of de Erik figuur) het vermoorden van verschillende mensen en vervolgens het verwijderen van hun gezicht of huid en naaien het aan zijn eigen. De eerder genoemde twist is te zien in de Franse filmklassieker Yeux sans Las Visage (of, vaker, Eyes Without a Face).
deze pagina gebruikt Creative Commons gelicentieerde inhoud van Wikipedia (bekijk auteurs).