History of Western Civilization II

24.3.4: the Wars of Nicholas I

Mikołaj I był cesarzem Rosji w latach 1825-1855, a także królem Polski i Wielkim Księciem Finlandii. Jest najbardziej znany jako konserwatysta polityczny, którego rządy charakteryzowały się ekspansją geograficzną, stłumieniem sprzeciwu, stagnacją ekonomiczną, złą Polityką administracyjną, skorumpowaną biurokracją i częstymi wojnami, które zakończyły się katastrofalną klęską Rosji w wojnie krymskiej w latach 1853-56. Jego biograf Nicholas V. Riasanovsky mówi, że Mikołaj wykazywał determinację, jednolitość celu i żelazną wolę, wraz z potężnym poczuciem obowiązku i poświęceniem się ciężkiej pracy. Widział siebie jako żołnierza-młodszego oficera całkowicie pochłoniętego śliną i polszczyzną. Z wykształcenia inżynier, był skrupulatny w szczegółach. W swojej publicznej personie, mówi Riasanovsky, ” Mikołaj I przyszedł reprezentować uosobienie autokracji: nieskończenie majestatyczny, zdeterminowany i potężny, twardy jak kamień i nieustępliwy jak Los.”

jego rządy miały ideologię zwaną” oficjalną narodowością”, która została oficjalnie ogłoszona w 1833 roku. Była to Polityka reakcyjna oparta na ortodoksji w religii, autokracji w rządzie i rosyjskim nacjonalizmie. Był młodszym bratem swojego poprzednika, Aleksandra I. Mikołaj odziedziczył tron brata pomimo nieudanej rewolty dekabrystów przeciwko niemu i stał się najbardziej reakcyjnym ze wszystkich rosyjskich przywódców. Jego agresywna polityka zagraniczna wiązała się z wieloma kosztownymi wojnami, które miały katastrofalny wpływ na finanse Imperium.

odniósł sukces przeciwko sąsiadującym z Rosją południowym rywalom, ponieważ zajął ostatnie Terytoria Kaukazu, które znajdowały się w posiadaniu Persji (obejmującej współczesną Armenię i Azerbejdżan), kończąc z powodzeniem wojnę rosyjsko-Perską (1826-28). Rosja zdobyła od Persji Dagestan, Gruzję, Azerbejdżan i Armenię, dzięki czemu miała wyraźną przewagę geopolityczną i terytorialną na Kaukazie. Zakończył również z powodzeniem wojnę rosyjsko-turecką (1828-29). Później jednak poprowadził Rosję do wojny krymskiej (1853-56) z katastrofalnymi rezultatami. Historycy podkreślają, że jego mikrozarządzanie armiami utrudniało generałom, podobnie jak jego błędna strategia. Fuller zauważa, że historycy często doszli do wniosku, że ” panowanie Mikołaja I było katastrofalną porażką zarówno w polityce wewnętrznej, jak i zagranicznej.”W przeddzień jego śmierci Imperium Rosyjskie osiągnęło swój zenit geograficzny, rozciągający się na ponad 7,7 miliona mil kwadratowych, ale desperacko potrzebujące reform.

Polityka wojskowa i zagraniczna

przez większą część panowania Mikołaja Rosja była postrzegana jako wielka potęga militarna o znacznej sile. W końcu wojna krymska pod koniec jego panowania zademonstrowała światu to, czego nikt wcześniej nie zdawał sobie sprawy: Rosja była militarnie słaba, technologicznie zacofana i administracyjnie niekompetentna. Pomimo wielkich ambicji wobec południa i Turcji, Rosja nie zbudowała w tym kierunku sieci kolejowej, a komunikacja była zła. Biurokracja była pełna przeszczepów, korupcji i nieskuteczności i była nieprzygotowana do wojny. Marynarka była słaba i technologicznie zacofana; Armia, choć bardzo liczna, była dobra tylko dla parad, cierpiała z powodu pułkowników, którzy tracili męską pensję, słabe morale i brak łączności z najnowszą technologią opracowaną przez Wielką Brytanię i Francję. Pod koniec wojny przywódcy rosyjscy byli zdecydowani zreformować armię i społeczeństwo.

w polityce zagranicznej Mikołaj i działał jako obrońca rządzącego legitymizmu i strażnik przed rewolucją. W 1830 roku, po wybuchu powszechnego powstania we Francji, zbuntowali się Polacy w Polsce Rosyjskiej. Sprzeciwiali się ograniczeniu przywilejów mniejszości polskiej na ziemiach zaanektowanych przez Rosję w XVIII wieku i dążyli do przywrócenia granic Polski z 1772 roku. Mikołaj stłumił bunt, zniósł polską konstytucję i zredukował Polskę Kongresową do statusu rosyjskiej prowincji, kraju Priwislińskiego.

w 1848 roku, gdy w Europie wybuchła seria rewolucji, Mikołaj stanął na czele reakcji. W 1849 roku pomógł Habsburgom stłumić powstanie na Węgrzech i nakłaniał Prusy do nie przyjęcia liberalnej konstytucji.

podczas gdy Mikołaj próbował utrzymać status quo w Europie, prowadził nieco bardziej agresywną politykę wobec sąsiednich imperiów na południu, a mianowicie Imperium Osmańskiego i Persji. Powszechnie uważano, że Mikołaj podąża za tradycyjną rosyjską Polityką rozwiązania tak zwanej kwestii Wschodniej, dążąc do podziału Imperium Osmańskiego i ustanowienia protektoratu nad prawosławną ludnością Bałkanów, nadal w dużej mierze pod kontrolą osmańską w latach 20. W rzeczywistości, zgodnie z jego zobowiązaniem do utrzymania status quo w Europie, obawiał się, że wszelkie próby pożarcia rozpadającego się Imperium Osmańskiego obu zdenerwują sojusznika Austrii, która również miała interesy na Bałkanach, i doprowadzą do Anglo-francuskiej koalicji w obronie Turków.

Ponadto, podczas wojny w latach 1828-29, Rosjanie pokonali Turków w każdej bitwie stoczonej w terenie i posunęli się w głąb Bałkanów, ale odkryli, że brakuje im niezbędnych sił logistycznych do zdobycia Konstantynopola. Polityka Mikołaja wobec Imperium Osmańskiego polegała na wykorzystaniu Traktatu z Küçük Kaynarca, który dawał Rosji niejasne prawo do bycia obrońcą prawosławia na Bałkanach, aby umieścić Imperium Osmańskie w Rosyjskiej strefie wpływów. Było to postrzegane jako cel bardziej osiągalny niż podbój całego Imperium Osmańskiego. Mikołaj naprawdę chciał zachować Imperium Osmańskie jako stabilne, ale słabe państwo, które nie byłoby w stanie przeciwstawić się Rosji, ponieważ postrzegał kraj przede wszystkim jako potęgę Europejską i uważał Europę za ważniejszą niż Bliski Wschód.

w latach 1826-1828 Mikołaj walczył w wojnie rosyjsko-Perskiej (1826-1828), która zakończyła się zmuszeniem Persji do oddania jej ostatnich pozostałych terytoriów na Kaukazie, obejmujących współczesną Armenię, Azerbejdżan i Iğdır. W XIX wieku Rosja podbiła wszystkie kaukaskie Terytoria Iranu, zarówno na Kaukazie Północnym, jak i południowym, obejmujące współczesną Gruzję, Dagestan, Armenię i Azerbejdżan.

obawiając się skutków osmańskiej klęski przez Rosję, w 1854 roku Wielka Brytania, Francja, Królestwo Sardynii i Imperium Osmańskie połączyły siły w konflikcie znanym jako wojna krymska z Turkami i zachodnimi Europejczykami, a w Rosji jako „wojna Wschodnia.”W kwietniu 1854 roku Austria podpisała pakt obronny z Prusami. W ten sposób Rosja znalazła się w wojnie z całą Europą .

Austria zaoferowała Turkom wsparcie dyplomatyczne, a Prusy pozostały neutralne, pozostawiając Rosję bez żadnych sojuszników na kontynencie. Alianci europejscy wylądowali na Krymie i oblegli dobrze ufortyfikowaną bazę rosyjską w Sewastopolu. Rosjanie przegrali bitwy pod Ałmą we wrześniu 1854, a następnie przegrali bitwy pod Bałakławą i Inkermanem. Po przedłużającym się oblężeniu Sewastopola (1854-55) baza podupadła, ujawniając niezdolność Rosji do obrony głównych umocnień na własnej ziemi. Po śmierci Mikołaja i Aleksander II został carem. 15 stycznia 1856 nowy Car wyparł Rosję z wojny na bardzo niekorzystnych warunkach, które obejmowały utratę floty morskiej na Morzu Czarnym. Ponieważ Rosja odegrała znaczącą rolę w klęsce Napoleona, była uważana za militarnie niezwyciężoną, ale raz przeciwstawiona koalicji wielkich mocarstw Europy, jej odwroty na lądzie i morzu ujawniły upadek i słabość reżimu cara Mikołaja. Rosja stanęła teraz przed wyborem inicjowania poważnych reform lub utraty statusu głównego mocarstwa Europejskiego.

Oblężenie Sewastopola po długotrwałym oblężeniu Sewastopola (1854-55) baza upadła, ujawniając niezdolność Rosji do obrony głównych fortyfikacji na własnej ziemi i prowadząc do klęski w wojnie krymskiej.

• wojny Mikołaja i
  • ” Historia Rosji (1796-1855).”https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Russia_(1796-1855). Wikipedia CC BY-SA 3.0.
  • „Mikołaj i z Rosji.”https://en.wikipedia.org/wiki/Nicholas_I_of_Russia. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
  • „Imperium Rosyjskie.” https://en.wikipedia.org/wiki/Russian_Empire. Wikipedia CC BY-SA 3.0.
  • „Panorama_dentro.JPG.” https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Panorama_dentro.JPG. Wikimedia Commons Public domain.