het werk is ook bekend om zijn bespreking van het principe van decorum (het gebruik van passende woordenschat en dictie in elke stijl van schrijven) (l.81-106), en voor Horace ‘ s kritiek op purper proza (purpureus pannus, l.15-16), een term die door hem werd bedacht om het gebruik van bloemrijke taal te betekenen. Dit principe wordt beschouwd als een kerncomponent van horatiaanse poetica omdat het voornamelijk gericht was op verisimilitude in artistieke representatie te bereiken, het begeleiden van alles van de keuze van genre tot dictie, dramatische karakterisering, meter, poëtische uitvinding, en het beoogde effect. Sommigen citeerden dat decorum onderwerping dwingt zoals van delen aan geheel, vrouw aan man, verlangen om te redeneren, en individu aan staat.in regel 191 waarschuwt Horatius tegen deus ex machina, de praktijk om een ingewikkelde plot op te lossen door een Olympische god te laten verschijnen en dingen recht te zetten. Horace schrijft “Nec Deus intersit, nisi dignus vindice nodus”: “dat een god niet ingrijpt, tenzij er een knoop opduikt die zo ’n ontwarren waardig is”.de Norton Anthology of Theory and Criticism zegt:
Het zou onmogelijk zijn om het belang van Horace ‘ s Ars Poetica (kunst van de Poëzie) voor de daaropvolgende geschiedenis van de literaire kritiek te overschatten. Sinds zijn compositie in de eerste eeuw v.Chr. heeft dit epigrammatische en soms raadselachtige kritische gedicht een bijna voortdurende invloed uitgeoefend op dichters en literaire critici – misschien omdat zijn dicta, uitgedrukt in versvorm, zo bij uitstek citeerbaar zijn. Horatius ‘ gebod dat poëzie zowel “moet instrueren als verrukken” is zo vaak herhaald dat het bekend is geworden als de horatiaanse platitude.
De horatiaanse platitude wordt meestal gegeven als” instruct and delight”, maar soms als”instruct or delight”. De eerste lezing houdt in dat alle literatuur leerzaam moet zijn. Een verwante dubbelzinnigheid is dat” instruct “beter vertaald kan worden als” help”,” adviseren”, of”waarschuwen”. Horace herhaalt deze stelregel in verschillende formuleringen: “Aut prodesse uolunt aut delectare poetae aut simul et iucunda et idonea dicere uitae “(de dichter wil profiteren of behagen, of tegelijkertijd aangenaam en behulpzaam zijn),” miscuit utile dulci “(een mix van nuttig en zoet), en” delectando pariterque monendo ” (verrukking en advies).de Ars Poetica werd in 1566 voor het eerst in het Engels vertaald door Thomas Drant. Een vertaling van Ben Jonson werd postuum gepubliceerd in 1640.